Verrukkelijke dreinmelodieën met verkouden zang van Car Seat Headrest ★★★★☆

Even wennen, die elektronische beats en huilende synthesizers in Weightlifters, het openingsnummer van Making a Door Less Open.

Zulke verrassingen horen bij Car Seat Headrest, het ongrijpbare indierockvehikel van Will Toledo uit Virginia, nu opererend vanuit Seattle. De eerste negen albums waren lo-fi soloproducties in eigen beheer. Vanaf 2015 werd Car Seat Headrest een echte (en veel welluidender) rockband met een platencontract.

Misschien is dit de start van fase drie: Toledo componeerde de songs op een elektronisch instrumentarium. Hij voegde wel gitaren toe, maar liet de basis intact. De liedjes zijn over de hele linie opvallend korter dan voorheen: geen indierockopera’s van een kwartier meer, zoals op de voorgangers.

Toch is al het essentiële gebleven: de verrukkelijke dreinmelodieën met verkouden zang, de vertwijfeling in Toledo’s liefdeslyriek en toch ook de rock ’n roll-impact van het geheel.

De sterke singles Can’t Cool Me Down en Martin deden al vermoeden dat er een sterk album aan zat te komen. En inderdaad. Toledo doet in songs als Deadlines en Life Worth Missing achteloos wat The Strokes verzuimen: gitaarrock vervangen door iets dat even meeslepend is.