null Beeld Frascatitheater — Beeld Frascatitheater

De mooiste scène gaat als volgt: een danseres wordt gedwongen stil te staan en te vertellen wat ze doet. 'Dan liggen we met onze nekken tegen elkaar', zegt ze. 'En dan draaien we als een spiraal om elkaar heen.' Een tekstacteur houdt haar goed in de gaten. Zodra ze een beweging wil verduidelijken met een gebaar, duwt hij haar handen ruw terug naast haar lichaam. Achter de danseres liggen acteurs op de grond, verwikkeld in een tot mislukken gedoemde interpretatie van de zojuist beschreven dans.

Aan de ene kant is het een hilarisch tafereel, aan de andere kant een vernuftige verkenning van de buitengrenzen van die twee disciplines: dans en (tekst)toneel. Toch is de vereniging van die twee precies het doel van deze twee jonge theatergroepen. Enerzijds heb je de acteurs van het Amsterdamse toneelcollectief De theatertroep, anderzijds de Utrechtse dansers van De Dansers. Gedertienen staan ze deze week op het toneel in Theater Frascati, in een associatief gemonteerde, soms bewust stuntelige voorstelling over taal, dans en de onmogelijkheid daar iets wezenlijks mee uit te drukken.

Concreet levert dat uiteenlopende scènes op, stuk voor stuk met aanstekelijke branie vertolkt door spelers van wisselende kwaliteit. Zoals daar zijn: dialogen met en over miscommunicaties, haperende opkomsten en afgangen, een dans in het pikkedonker, filosofische bespiegelingen en nu en dan een mopje meta-theater.

Ondertussen speelt danser/muzikant Guy Corneille dromerige folksongs op zijn gitaar. Zo krijgt de voorstelling een aangenaam ritme. En weet deze op de valreep ook nog te ontsnappen aan de wel wat hoog opgeschroefde pretenties.

Door: De theatertroep en de Dansers. 1/4 Frascati, Amsterdam. Daar t/m 4/4.