Veel te veel uitspattingen
Soms zijn komedies niet serieus genoeg. In Meet the Fockers lijken de filmmakers nauwelijks te kunnen wachten om de schunnigheden en obscene situaties te tonen....
Dat is het belangrijkste verschil tussen het vervolg dat regisseur Jay Roach maakte en het eerste deel, Meet the Parents uit 2000. Die film, waarin de zachtaardige verpleger Ben Stiller kennis moest maken met zijn autoritaire aanstaande schoonvader Robert De Niro, had een rustig begin. Voordat Gaylord Focker, zoals de fraaie naam van Stillers personage luidt, op onhandige wijze een chaos ontketende in het huis van zijn schoonfamilie, werd eerst het verkrampte milieu geschetst waarin de wanorde het hardst aan zou komen.
Die zorgvuldige opbouw heeft Meet the Fockers niet. Als Gaylord, met zijn verloofde en zijn schoonouders, op bezoek gaat bij zijn ouders, twee joodse hippies in Florida, begint de klucht meteen bij aankomst. Een hond verzuipt bijna in een chemisch toilet, seksuele toespelingen volgen elkaar voortdurend op, en een stukje voorhuid vliegt over de eettafel.
De film heeft, met Barbara Streisand en Dustin Hoffman als de vooruitstrevende ouders van de verpleger die ze liefkozend 'Gay' noemen, een cast die zeker een betere film had kunnen dragen. Maar het acteerwerk is ondergeschikt gemaakt aan uitzinnige uitspattingen. Waarmee kan worden vastgesteld dat de ranzige tienerkomedies van de laatste jaren de strijd hebben gewonnen, en dat de stijl van die films nu ook volwassen komedies is gaan beheersen.
Alleen de afkeurende en misprijzende blikken waarmee De Niro de aanstellerij om zich heen aanschouwt, maakt veel goed. Hij is het grappigst, juist omdat hij van alle acteurs het minst op de lach aanstuurt.
