Vechtlust, woede, jaloezie en een niet te winnen strijd tegen kanker
De Zweedse Kristian Gidlund is 27 jaar, vol plannen, drummer van een band die succes begint te krijgen en freelancejournalist en schrijver. Hij is sterk, een grage reiziger en voor geen kleintje vervaard. Maar hij is ook plotseling wel erg vaak moe. En als hij, na herhaald aandringen van zijn moeder, eindelijk de tijd neemt om naar een dokter te gaan, stort het nog maar net begonnen bouwwerk van zijn leven volledig in.
Tumor
Een in zijn maag verspreide tumor strekt zich als een hand uit naar milt en alvleesklier. Zijn nieuwe leven bestaat uit ziekenhuisverblijven, operaties, een litteken van dertig centimeter, heftig uitpakkende chemotherapie, een korte opleving van krachten en hoop als de kanker even lijkt verdwenen, en vervolgens de hernieuwde klap als de kanker zijn verwoestende werk onverstoorbaar voort blijkt te zetten.
Gidlund is nog net geen 30 als hij overlijdt.
Weblog
Om niet voortdurend te hoeven uitleggen hoe het met hem is, begint hij een webblog voor vrienden en familie. Zij blijken niet de enige geïnteresseerden. In twee jaar tijd loopt het aantal bezoekers van zijn blog op tot 7 miljoen en het op het blog gebaseerde boek Dit lichaam van mij staat in Zweden direct na publicatie boven aan in de bestsellerlijst.
Een voordeel van een verzameld blog is dat je de ontwikkeling van emoties en gedachten op de voet kunt volgen van de eerste schrik en verbijstering tot de angst voor het einde, van vechtlust en woede tot jaloezie: 'Ik schaam me als ik zie hoe ik bij tijden verander in een gebogen, bittere, oncharmante klootzak. Een man met een borst die een beetje kraakt als hij hoort hoe fantastisch de zomer voor anderen is.'
Herhalingen
Een nadeel van een wekelijks bijgehouden blog is dat herhalingen er zo gemakkelijk insluipen. Keer op keer komt hij terug op de zoon die hij nooit zal hebben en zo graag had gehad. Vaak en lang staat hij voor de spiegel zijn gehavende lichaam te beschouwen.
Ook laait regelmatig zijn ergernis op over de goed bedoelde maar onzinnige adviezen - over wat wel en niet te eten, alternatieve geneeswijzen, optimisme - van vaak totale vreemden.
Ondanks deze herhalingen is Dit lichaam van mij toch vooral een mooi geschreven en hartverscheurend verslag van een veel te jong afgebroken leven.
