Van Muiswinkel eert Drs. P in muzikaal theater ★★★☆☆

De 17-jarige Erik van Muiswinkel zat op de middelbare school al ijverig ‘ollekebollekes’ te schrijven en stuurde ze op naar Drs. P, grootmeester in deze geavanceerde vorm van plezierdichten. Tot zijn vreugde kreeg Van Muiswinkel een lange brief retour van Drs. P. Dat zijn eigen probeersels daarin terugkeerden vol rode strepen – de meester had er nog wel wat op aan te merken – mocht de pret niet drukken.

Het is een van de mooie anekdoten die liefhebber Van Muiswinkel (nu 58) vertelt in zijn aan Heinz Polzer (1919-2015), oftewel woordkunstenaar Drs. P, gewijde muzikale theatervoorstelling. Begeleid door toetsenist Guus van Marwijk brengt Van Muiswinkel zijn versies van bekende en minder bekende parels uit P’s oeuvre. Met zijn eigen stem, ook al heeft Van Muiswinkel ook een goede Drs. P-imitatie in huis. Klassiekers als Veerpont, Knolraap en lof, schorseneren en prei en De zusters Karamazov ontbreken niet. Maar daarnaast horen we ook een atypisch liedje als Het land is moe, zowel in normale versie als in de zogenaamde versie van Jacques Brel.

De muziek wordt afgewisseld met blokjes biografische informatie over het bijzondere leven van Heinz Polzer, mooie videofragmentjes op het grote scherm en af toe een persoonlijke herinnering van Van Muiswinkel.

Er zit niet echt een duidelijke lijn of hoofdgedachte in het programma, maar bovenal is het prettig om al die briljante teksten van de Drs. weer eens te horen passeren. Van Muiswinkel is niet de beste zanger, maar bij dit oeuvre levert dat geen grote problemen op. Het belangrijkste is dat hij de complexe teksten duidelijk overbrengt, en daarin slaagt hij.

_{Gijs Groenteman gaat in onze illustere archiefkast in gesprek met mensen die hem hebben verwonderd. Rapper Pepijn Lanen, schrijver Paulien Cornelisse en kunsthandelaar Jan Six passeerden al de revue.}