Two is not a solo is ontwapenend theater én een knettergoed concert ★★★★☆

De Vlaamse theatermaker Lisa Verbelen en muzikant Hendrik Lasure lopen als twee discosterren, gekleed in een cape, een glimmende broek en een hoed van bont, het podium op. In het midden staan keyboards en een synthesizer klaar voor hun eerste samenwerking. Vandaag verschijnt ook het gelijknamige album Two is not a solo. Verbelen maakt deel uit van het Vlaams-Nederlandse theatercollectief Bog en won de afgelopen jaren prijzen met haar solovoorstellingen One en All. Lasure is een getalenteerde en succesvolle jonge jazzmuzikant en blijkt vanavond even veelzijdig als Verbelen.

De volledig Engelstalige tekst die Verbelen zingend en rappend op de elektronische muziek van Lasure laat horen, is sterk allitererend, ontroerend en geestig. Verbelen mijmert onder meer over de gejaagdheid van het moderne leven (‘I’m living from dish to dish, sweatpants to sweatpants, from nighttime to nighttime’) en vertelt in spoken wordstijl over een date waarbij ze zowel verlegen als hongerig is. Nu en dan valt Lasure in met zijn fluweelzachte stem die doet denken aan de melancholische Britse zanger James Blake.

Regisseur Suze Milius laat de chemie tussen de twee performers sterk naar voren komen. In warm rood licht zet Lasure een harde beat in, waarop Verbelen met haar hele lijf dirigeert tot aan het eclectische eind. In een hoek van het podium spelen de twee plots in het donker piano en tijdens het slot, wanneer het podium zo donkerblauw kleurt als in een nachtclub, gaat Verbelen nog even los op een elektrische gitaar.

TWO. is not a solo is niet alleen ontwapenend theater dat de onvolmaaktheid van de mens en de tegenstellingen in het leven bespiegelt, maar ook gewoon een knettergoed elektronisch popconcert.