Tv-presentator Evi Hanssen (41): ‘Nederland is als een verliefdheid die maar blijft duren’

Tv-presentator Evi Hanssen ( 41 ) laat in de serie Help, mijn borsten staan online de donkere kanten van het internet zien. Gaat ze nu anders om met sociale media?

Moet je kinderen verbieden naaktfoto’s te sturen naar anderen, of niet?

‘Ik vind van niet. En ik heb me erin verdiept, voor de serie Help, mijn borsten staan online. Die is nu te zien op NPO 3 en begin dit jaar uitgezonden in Vlaanderen. Iets verbieden dat toch gebeurt, is verspilde energie. We leven in een nieuwe realiteit, daarover moeten we het gesprek aangaan. De 14-jarige dochter van mijn vriend durfde pas na de eerste aflevering te vertellen over haar school, waar een meisje werd gepest vanwege zo’n foto. Overal komen verhalen los, zeker nu Belgische scholen de serie laten zien aan leerlingen.

‘Kinderen vinden het stoer dat jongens naaktfoto’s vragen. Maar als een meisje een foto stuurt en het gaat mis, dan noemt iedereen haar een slet. Dan zeggen ze: had je maar niet zo dom moeten zijn iemand in vertrouwen te nemen. Onzin. Het probleem is dat kinderen zo’n foto doorsturen, omdat ze niet beter weten. Er zijn nieuwe normen en waarden nodig voor sociale media.

‘Als ouder kun je zeggen: stuur alleen naaktfoto’s naar iemand die je vertrouwt en zorg dat je gezicht er niet op staat. Sexting is nu eenmaal onderdeel van de seksuele groei van pubers. Op zich is er niks mis mee. Ik stuur ook weleens een pikante foto naar mijn vriend. Dat is leuk, spannend én het toppunt van veilige seks, want van sexting kun je niet zwanger worden.’

Nederland of België?

‘Ik woon al mijn hele leven in Vlaanderen en heb er carrière gemaakt. Eerst bij Samson en Gert, als achtergrondzangeres en actrice, daarna als vj bij muziekzender TMF. Ik zing en maak radio en tv, dat combineer ik met werk in Nederland, bijvoorbeeld Expeditie Robinson en reportages voor 3 op reis.

‘Maar als ik eerlijk ben: ik ben zó graag in Nederland. Nederland is als een verliefdheid die maar blijft duren. Ik heb de hartelijkheid en energie gemist tijdens de lockdown. Ik hou niet van de valse bescheidenheid die je vaak ziet in Vlaanderen en ben directer dan de gemiddelde Belg. Wel houd ik van de Vlaamse beleefdheid. Ik probeer het te combineren: ik zeg wat ik vind, op een aangename manier. Ik kan echt niet kiezen.’

Expeditie Robinson of Help, mijn borsten staan online?

‘Ik heb Expeditie Robinson acht seizoenen met plezier gepresenteerd. Maar ik ben nu ouder en dan gaat een mens op zoek naar meerwaarde in een baan, die vond ik in Help, mijn borsten staan online. De serie gaat over naaktfoto’s en andere mogelijke gevaren, zoals grooming: iemands vertrouwen winnen om hem of haar seksueel te misbruiken. Ik sprak slachtoffers, daders en experts, en deed me op een chatsite die populair is bij pubers voor als de 14-jarige Lisa.

‘Daar kwam ik al snel in contact met een man van 57, die met ‘Lisa’ wilde afspreken om ‘koffie te drinken’. Niet meteen, hè; ze beginnen vaak met onschuldige vragen, over school. Later schreef hij: wil je met m’n piemel spelen? Dat wilde Lisa niet, maar een ontmoeting was uiteindelijk oké. Toen het zover was, stond onze jongste redacteur op hem te wachten, bij een station. Ik zat verderop in een auto, om die man niet af te schrikken. Toen hij op onze redactrice afstapte en het gesprek begon, ging ik ernaartoe.

‘Ik kon niks beters bedenken dan: waar ben je mee bezig? Hij zei: ‘Ik kom gewoon iets drinken.’ Een man van 57, met een meisje van 14! Toen zei ik: ‘Je hebt Lisa vanmorgen nog gevraagd of ze met je in bad wil.’ Hij ontkende en stapte snel op z’n fiets. Ik heb alles gefilmd, maar op tv is hij onherkenbaar gemaakt.’

Wat dacht je: wat vreselijk of wat fijn voor mijn programma?

‘Wat vreselijk. De redactie en ik hadden het idee dat we moesten aantonen hoe makkelijk zoiets gaat. Of we ook hoopten op een beetje sensatie? Natuurlijk. Maar dit voelde vanaf het begin erg ongemakkelijk. Ik hoopte tot het laatst dat hij niet zou komen. Dat hij zou denken: ik blijf achter het scherm van mijn computer, een ontmoeting gaat te ver.’

Je eigen talkshow, met Matthijs van Nieuwkerk, in België of een carrière als musicalster?

‘Musical is de ontdekking van mijn leven, sinds ik dit jaar meedoe in Mamma Mia! Ik speel Tania, een vriendin van de moeder. Het is een toffe rol, met veel humor. Maar ik ben te oud om net zo goed te worden als de grote musicalsterren. Helaas hebben we Mama Mia! maar dertien keer opgevoerd, omdat alles stopte vanwege corona. Gelukkig wordt de volledig productie volgend jaar voortgezet, dan doe ik weer mee.

‘Ik kies de talkshow, dat is mijn vak. Wat begin dit jaar in de kranten stond, is waar: er zijn gesprekken geweest over een talkshow bij de publieke omroep VRT met mij en Matthijs als duopresentatoren. Ik ben vier jaar tafeldame geweest bij De wereld draait door, daar komt die connectie vandaan. De show ging toch niet door. Ontzettend jammer, maar misschien komt het er nog eens van.’

Open of gesloten? (1)

‘Ik ben al jaren bezig taboes te doorbreken, bijvoorbeeld die over psychische problemen bij jongeren. Daarom steun ik onder andere de Rode Neuzen Dag: elk jaar zamelen we op radio en tv geld in voor jongeren die het moeilijk hebben.

‘Mijn broer Koen, die bijna zes jaar ouder is, heeft sinds zijn jeugd last van een depressie, het syndroom van Gilles de la Tourette, schizofrenie, psychoses en stemmen in zijn hoofd. Acht jaar geleden zei hij tegen me: ‘Ik wil mijn verhaal kwijt, om anderen te inspireren. Kun je me helpen?’ Samen hebben we een interview gegeven aan dagblad De Standaard, waarin hij heel eerlijk was. Dat maakte veel los.

‘Het gaat nu goed met Koen: hij woont zelfstandig, vlak bij de inrichting waar hij therapie krijgt. Ik wil dat mensen met psychische problemen weten dat ze niet de enige zijn, zich niet moeten schamen en hulp kunnen zoeken.’

Schommelen of TikTokfilmpjes maken met het gezin?

‘TikTokfilmpjes! Daar zijn de kinderen en ik mee begonnen tijdens de lockdown, die in België streng was. Je mocht niemand ontvangen, zelfs niet op anderhalve meter afstand. We hebben The Addams Family nagespeeld, met schaduwen, door spotjes te richten op een oud laken. Soms zijn we twee uur bezig met een filmpje, dat vijftien seconden duurt. Als je het doet, moet je het goed doen. Dus plak ik bijvoorbeeld stickers op traptreden, zodat we op dezelfde plek staan als we van plaats wisselen.’

Open of gesloten? (2)

‘Op sociale media, zoals Instagram, probeer ik heel open te zijn over mijn leven. Ik heb een filmpje gemaakt over het onderzoek van mijn borsten, toen ik onrustige cellen had. En ik heb mezelf gefilmd bij de gynaecoloog. Op een gegeven moment zie je mijn gezicht terwijl een uitstrijkje wordt gemaakt. Ik wil laten zien dat horrorverhalen niet kloppen: zo’n uitstrijkje is in een minuut klaar en is niet aangenaam, maar ook niet onaangenaam. Dus: laat jezelf controleren.’

Ella Fitzgerald of Elvis Presley?

‘Oei, die zijn aan elkaar gewaagd. Ik kies toch Fitzgerald. Ze is een genie, met een enorme présence. Ze heeft veel doorstaan: als donkere vrouw moest ze vechten tegen racisme en op het eind van haar leven kreeg ze diabetes, waardoor ze beide benen verloor.

‘Elvis was geweldig. Ik wilde mijn oudste zoon naar hem noemen, maar dat mocht niet van mijn moeder. De vader van mijn kinderen is half-Italiaans, hij heet Di Bono. Mijn moeder zei: ‘Elvis di Bono klinkt fantastisch, maar wat als die jongen gewoon boekhouder wil worden? Dat kun je niet maken.’ Ze was blij toen ik haar gelijk gaf: Elvis en Bono in één naam, dat is te veel druk. Ik heb hem uiteindelijk Scout genoemd.’

Black Lives Matter roert zich de laatste tijd overal, ook in België. Is dat goed, of niet?

‘Feit is dat we hier jarenlang geen eerlijke geschiedenislessen hebben gekregen over wat Belgen hebben gedaan in Congo. Die fout moet worden rechtgezet. Het eerlijke verhaal is dat rubber uit Congo is gehaald en er veel geld mee is verdiend. Er was slavernij, er werden handen en voeten afgekapt van kinderen die hadden gestolen of niet hard genoeg zouden werken.

‘Ik kan niet ontkennen dat ik meer privileges heb, als witte. Dat moet je beseffen. En dat nog steeds veel beslist wordt door mannen. Privileges zijn ongelijk verdeeld. Het is te makkelijk om te zeggen: ‘Niet zeuren, we zijn ermee bezig dit te veranderen, dus zwijg nu maar.’ Nee, we moeten die discussie blijven voeren.’