Tournee op de nagolven van de Britpop-rage
London Calling gaat op tournee. Het festival voor jonge, veelbelovende Britse bands, dat tot nu toe altijd in het Amsterdamse Paradiso werd gehouden, trekt deze week voor het eerst door Nederland....
Het reizende festival is een broodnodige impuls voor het clubcircuit, dat het muzikale aanbod in de afgelopen jaren ernstig zag verschralen. London Calling-organisator Ben Kamsma is daarom blij dat het gelukt is om de tour van de grond te krijgen.
'Vooral ook, omdat veel Engelse bands de laatste tijd nooit meer verder komen dan Amsterdam: de bovenzaal in Paradiso of een one-off in de Melkweg. Terwijl het Amsterdamse publiek juist supercynisch is, en de rest van Nederland vaak veel meer open staat voor nieuwe popmuziek.'
Het probleem van veel jonge Engelse bands, die al een behoorlijke naam en publiek hebben opgebouwd in eigen land, maar nog nauwelijks bekend zijn over de grenzen, loste Kamsma op met de London Calling-formule: een festival, dat door zijn opzet meer publiek trekt dan de afzonderlijke groepen op eigen kracht zouden kunnen doen. Zo waren een groot aantal namen, die inmiddels zijn doorgebroken naar een groter publiek, al in een vroeg stadium te zien, zoals Ash, Dodgy, Blur en zangeres Beth Orton.
Voor de editie van deze week staan ondermeer Black Star Liner (van wie recent het uitmuntende Bengali Bantam Youth Experience! verscheen), Ultrasound, Montrose Avenue, Spearmint en Llama Farmers op het programma. Catatonia, inmiddels een grote naam in Engeland, geeft zaterdag een eenmalig Amsterdams optreden op de slotavond van het festival.
Het is een hele onderneming, zo'n groots opgezette tour, volgens Kamsma: 'Je hebt te maken met acht bands, zo'n zeventig muzikanten en technici, die gelijktijdig toeren. Om de kosten laag te kunnen houden, is geprobeerd om ze zoveel mogelijk over dezelfde apparatuur te laten spelen. De bekendste bands wilden toch zelf hun produktie doen, maar voor vier groepen heeft London Calling alles geregeld: geluid, licht, apparatuur, vervoer, ze hoeven alleen hun gitaren mee te nemen.'
Ben Kamsma heeft altijd al zo'n London Calling-tour willen organiseren: 'Maar pas sinds kort hebben we de middelen om dat ook te doen.' Het rondtrekkende evenement is een van de eerste produkties van het recent gestarte Paradiso-produktiehuis, dat (met subsidie van de VNP, Vereniging Nederlandse Poppodia) deze week ook al de Nederlandse tour van 'Performania, lyrical exposure' organiseert.
Kamsma: 'Het produktiehuis geeft financiële back-up, en de zalen krijgen een bepaald bedrag terug over de gage. Daardoor wordt het risico dat ze lopen minder groot.'Dat het hem is gelukt om de Engelse bands zover te krijgen ditmaal vier concerten in Nederland te doen, heeft er, zegt hij, waarschijnlijk wel mee te maken dat London Calling inmiddels ook in Engeland een naam heeft opgebouwd: 'Dat maakt het makkelijker om groepen en maatschappijen te interesseren. Verder is het aantrekkelijk dat het festival nu meer aandacht krijgt dan wanneer er alleen een avond in Paradiso zou zijn.'
Ben Kamsma heeft zich in de afgelopen jaren opgeworpen als een ware ambassadeur van de Britse popmuziek, maar zelf is hij opvallend bescheiden over zijn drijfveren: 'Ik vind het leuk om te doen. Het is altijd spannend: komt een zaal vol, hoe reageert het publiek.' Dat laatste is soms even wennen voor in Engeland reeds gelauwerde groepen, die opeens moeten optreden voor een publiek met een houding van: 'laat maar eens zien wat je waard bent'. Nederland heeft altijd nogal sceptisch gestaan tegenover nieuwe bands, die omhoog werden geschreven in de Britse pers.
Toch kon London Calling een paar jaar geleden nog profiteren van de Britpop-rage, die even een ware hype ontketende. De storm is inmiddels weer gaan liggen, al betekent dat niet dat er geen interessante nieuwe bands meer zijn, meent Kamsma.
'Britpop maakte ook dat er veel bands op de bandwagon sprongen en de succes-sound van anderen probeerden te imiteren. Dan heb je opeens te maken met een heleboel clonen.'
Maar na de post-Britpop-kater 'gebeurt er nu weer iets', volgens Kamsma: 'Ik ben vooral enthousiast over groepen als de Beta Band. Die hebben zoveel potentie. Een Amerikaanse stijl vermengt met lo-fi en met de Manchester-sound van tien jaar geleden. Dat vind ik zo leuk aan Engeland, ze pikken overal ideeën op, maar maken er altijd toch weer iets melodieus van.'
En al is Engelse popmuziek op dit moment dan niet zo hot als in de hoogtijdagen van de Britpop, echt veel verschil maakt dat volgens Kamsma toch niet: 'Bands die goede muziek maken, redden het uiteindelijk toch wel.'
London Calling is vanavond in de Oosterpoort in Groningen, donderdag in 013 in Tilburg, vrijdag in Ekko in Utrecht en Nighttown in Rotterdam, en zaterdag in Paradiso in Amsterdam. De VPRO-radio maakt opnamen.