Timing is alles in het ouderwets amusante Only Murders in the Building ★★★★☆

Steve Martin is 76, Martin Short 71. De heren gaan lang terug en speelden in 1986 al in de komedie Three Amigos. Triviavraag: wie was de derde amigo? Martin heeft wellicht de interessantste carrière. Komisch genie in de jaren zeventig als wild and crazy guy, filmster en muzikant in de decennia daarna, terwijl hij zichzelf ook als schrijver ontwikkelde. In Only Murders in The Building komen een aantal lijnen samen. Martin schreef het scenario en haalde zijn oude vriend Short erbij. En nu hebben we er weer een serie bij waarin bejaarde sterren aan hun zoveelste jeugd beginnen (zie ook Grace and Frankie en The Kominsky Method).

Only Murders in the Building is een zeer innemende serie over een uitgerangeerde televisieacteur (Martin), een failliete theaterproducent (Short) en een mysterieuze jonge vrouw (Selena Gomez). Ze delen niet alleen het zelfde chique adres (het fictieve Arconia Building is aan de buitenkant gebaseerd op een bestaand gebouw aan de Upper West Side van Manhattan), maar vinden elkaar vooral in hun liefde voor de true crime podcast ‘All is Not OK in Oklahoma’, gepresenteerd door Cinda Canning (Tina Fey), superster in de wereld van de misdaadpodcasts.

De toevoeging van de voormalige Disney-kindster Selena Gomez (ze is inmiddels 29) aan de cast is een gouden greep. Niet alleen om de jonge fans van Gomez aan boord te halen (ze heeft alleen al 262 miljoen volgers op Instagram), maar ook omdat ze een perfecte komische timing heeft en geweldig met haar ogen kan rollen wanneer de mannen, haar partners in true crime, er weer eens blijk van geven dat ze geen greep meer hebben op de moderne tijd.

Wanneer er een moord in het gebouw wordt gepleegd, vinden de drie elkaar in de ambitie om de hoofdrol in hun eigen podcast te spelen, waarvan de titel Only Murders in the Building zal luiden, aangezien ze zich zullen beperken tot de moorden die in het Arconia hebben plaatsgevonden. Het is snel duidelijk dat ieder lid van dit merkwaardige trio zijn eigen motieven heeft om van de podcast een succes te maken.

Net als in een goede true-crimepodcast is er weliswaar een centrale vraag (wie is de moordenaar?) maar gaat het al snel over veel meer. We hebben inmiddels de eerste vier afleveringen gezien en er zullen nog heel wat plotontwikkelingen volgen, maar de kracht van de serie zit hem toch vooral in het onderlinge gekrakeel, waarbij Short via de podcast de hoogtijdagen van zijn carrière als producent probeert te laten herleven en Martin probeert zijn gebroken hart te helen. Terwijl het duidelijk is dat Gomez wat lijken in de kast heeft liggen.

Een sterke vondst is het om beroemde bewoners van het Arconia zichzelf te laten spelen. Sting zet een zeer fraaie Sting neer, een hondenhatende vedette, die zich wel heel verdacht gedraagt en door onze amateurspeurders meteen op de verdachtenlijst wordt gezet.

En nee, er staat niet veel op het spel hier, behalve een vorm van ouderwets amusement en komisch vakmanschap met acteurs van heel verschillende generaties die weten dat timing alles is.