Tien tips van boekhandel De Mandarijn in Gorinchem: dikke, fijnzinnige en prachtig vormgegeven boeken

Inge: ‘Behalve als boekverkoper werk ik in het Beatrixziekenhuis als operatieassistent. Omdat ik zag hoe zwaar mijn collega’s het daar hadden, benaderden we uitgevers met de vraag of ze boeken wilden doneren – en dat was een groot succes. Van de zorgmedewerkers kregen we vervolgens leuke fotootjes van henzelf, lezend in de tuin.’

Emmy: ‘Ik heb de indruk dat er veel dikke boeken zijn gelezen de afgelopen maanden. De exemplaren van Ten oosten van Eden van John Steinbeck gaan als warme broodjes over de toonbank – en terecht: Steinbeck is een geweldige verteller en de nieuwe vertaling van Peter Bergsma is soepel en energiek – en klanten die ik Hilary Mantel aanraadde, kochten meteen de hele Cromwell-trilogie. Zelf bewaar ik het derde deel, De spiegel en het licht, voor de kerstvakantie, omdat ik het meer een winterboek vind: de kastelen waar het zich afspeelt, het brokaat en fluweel dat Mantel beschrijft… Ik kijk er enorm naar uit. Maar ’s zomers grijp ik eerder naar biografieën. Nu ben ik Benjamin Mosers Sontag aan het lezen: zo’n intrigerende persoonlijkheid, die leefde volgens het principe dat cultuur het waard is om voor te sterven.’

Inge: ‘Ik hou van familiegeschiedenissen. Zoals Mathilde van Leïla Slimani, over een jonge vrouw uit de Elzas die verliefd wordt op een Marokkaanse officier, gebaseerd op het verhaal van Slimani’s eigen grootouders. En De dag dat ik mijn naam veranderde van Bibi Dumon Tak, een autobiografisch boek over de dood van haar zusje en de daaropvolgende strijd met de ex-man. Een recensent noemde het een woedende roman, maar zo eendimensionaal vind ik het niet: ze probeert juist, zoals ze het zelf noemt, ‘de andere kant van de pannekoek’ te bekijken. Verder vind ik haar gebruik van metaforen en spel met woorden heel bijzonder. Voor mij is dat uiteindelijk het belangrijkst in een boek: de taal.

‘En omdat ik opgeleid ben als taalwetenschapper, vind ik het leuk om over taal te lezen; Taalkracht is een aanrader, waarin auteurs uit verschillende vak- en onderzoeksgebieden schrijven over de werking van woorden. Qua taal is ook Dagboek van een fotograaf van Stephan Vanfleteren interessant. Geen foto’s, alleen tekst, waarin hij heeft gevat wat hij zag tijdens de wandelingen die hij sinds het begin van de coronacrisis maakt. Hij heeft oog voor de woorden waarmee het virus onze taal verrijkt – ‘mondkapjesdiplomatie’, ‘coronaverslonzing’ – en als hij twintig konijnen ziet, schrijft hij niet ‘twintig konijnen’, maar twintig keer het woord konijn. Een ander bijzonder wandelboek is Je keek te ver van Marjoleine de Vos, fijnzinnige, poëtische gedachten over het Noord-Groningse landschap en de paadjes in haar hoofd. En prachtig uitgegeven bovendien.’

Emmy: ‘Wij zijn gevoelig voor mooie vormgeving. Daar zoeken we echt naar, als we de beurs bezoeken. Zo hebben we Inventaris van enkele verliezen van Judith Schalansky ontdekt: de korte, indringende verhalen waaruit het boek bestaat – over eilandbewoners die het woord ‘vechten’ niet kennen, of de tatoeage van een eenhoorn – worden steeds voorafgegaan door zwarte schutbladen met een afbeelding van het onderwerp. Een boek om in alle rust tot je te nemen. Even mooi is Het Zwanenmeer voor kinderen – niet alleen door de paginagrote illustraties, maar ook door Tsjaikovski’s muziek die begint te spelen als je op de noten in het boek drukt.’