Theatergroep Flint wil Duitse ziel doorgronden
Theatergroep Flint wil het interbellum onderzoeken en vergelijken met de huidige morele crisis. Vooral muzikaal is de voorstelling bijzonder interessant, met doorleefd gebrachte klassiekers.
Dansen op een vulkaan vlak voor de eruptie is de bekende metafoor om de Interbellum-sfeer in Berlijn aan te geven. Een bizarre cocktail van de Nie wieder Krieg-hoop en de knokploegen met de glimmende laarzen, de opbloeiende economie en creativiteit door de Amerikaanse financiële injectie in de jaren twintig en de explosie op Wall Street die ook in Europa slachtoffers maakt.
Tegenover de weerzinwekkende muziek ter rechterzijde uit die tijd (Die Fahne hoch. Die Reihen fest geschlossen) is het linkse geluid van Bertolt Brecht, Kurt Tucholsky, Hanns Eissler en Kurt Weill nog steeds een goudmijn.
Felix Strategier, het hart van Theatergroep Flint, wil met Het romantisch interbellum de Duitse ziel doorgronden om te snappen hoe het zo gruwelijk fout kon gaan. Hij wil daarnaast een lijn doortrekken naar de huidige morele crisis. Dat klinkt heel mooi en diepzinnig, maar veel verder dan een samenvatting van het geschiedenisboek voor vmbo en wat algemeenheden over de graaimentaliteit, komt hij helaas niet.
Bijzonder interessant
Muzikaal daarentegen is het romantisch interbellum bijzonder interessant. Niet alleen vanwege de doorleefde voordracht van Strategier en de drie uitstekende muzikanten, en klassiekers als Mein Sohn (Brecht/Eisler) en Rosen auf den Weg/Kus de fascisten (Tucholsky/Eisler). Maar vooral omdat Strategier zich niet strak aan de periode 1919-1939 houdt om tot de Duitse ziel door te dringen.
Die ziel zit ook in De rebbe. Alleen al de uitvoering van dat oud chassidische liedje van Mark Warshawsky, dat door Willem Wilmink bloedstollend mooi werd vertaald voor Het Klokhuis, is een meer dan goede reden naar De Roode Bioscoop te gaan.
Door: Theatergroep Flint. 28/3, De Roode Bioscoop, Amsterdam. Aldaar t/m 10/4. Tournee.
