The King & Queen of Hearts Tour wilde niet memorabel worden

Of had het ook iets te maken met het feit dat de organisatie na de zwaar tegenvallende verkoop veel kaarten weggaf? Dan krijg je niet de meest toegewijde liefhebbers binnen.

Hoe dan ook: die leeglopende zaal droeg bij aan een licht gevoel van teleurstelling over 'The King & Queen Of Hearts Tour'. Het leek zo mooi: volwaardige optredens van de New Yorkse soulveertigers Mary J. Blige én Maxwell, maar écht memorabel wilde het niet worden.

Mary J. Blige (45) zingt al 25 jaar hoofdzakelijk over liefdespijn en meende het ook nu weer hartstochtelijk, maar ze moest vechten voor de hoge noten, vaak tevergeefs. Haar optreden maakte toch ook duidelijk hoeveel half geslaagde platen ze maakte sinds ze in 2001 met No More Drama de piek van haar succes bereikte.

Het eindsalvo was van die vijftien jaar oude plaat afkomstig (de titelsong en Family Affair) en ineens brandde het vuur dat je tot dan toe te weinig had voelen branden.

Anders dan bij Blige hoopte je bij Maxwell wél op veel nieuw werk, want BLACKsummers'night (2009) en BlackSUMMERS'night (2016) zijn sterke platen. De 43-jarige uit Brooklyn was wél uitstekend bij stem en qua podiumproductie en licht ging er ook een tandje bij, zodat Maxwell in alle opzichten het gevoelsmatige hoofdprogramma werd, meer dan wellicht de opzet was.

En toch: meer dan 'goed' werd het ook bij hem niet, hoe aantrekkelijk de afwisseling tussen oud en nieuw werk ook was (veel uitstapjes naar zijn debuutalbum uit 1996). De band was degelijk, maar wel erg groot: een wat wollig klinkend orkest, waar een compacter geluid de songs goed had gedaan. Die zoete praatjes over Amsterdam en de aard der Nederlanders ('ik houd zo van jullie, want jullie zorgden zo goed voor de slachtoffers van de orkaan Katrina') had je na een tijdje ook wel gehoord.

Muzikaal en vocaal redde Maxwell de avond enigszins, maar volledig ongelijk kon je de thuisblijvers na afloop toch niet geven.