The Best of Dorien B. drijft zeldzaam schurend en geestig op een aloud cliché ★★★★☆

De vrouwelijke parelkwal, zo leert Dorien, terwijl ze wezenloos en onderuitgezakt op de bank in haar eentje naar een natuurdocumentaire kijkt, is op zoek naar een rots. ‘En eens ze die rots heeft gevonden’, zegt de commentaarstem droogjes, ‘eet ze langzaam en stelselmatig haar eigen hersens op.’

Vervang ‘parelkwal’ door ‘Dorien’, en ‘rots’ door ‘huiselijk geluk’ en voilà, de premisse van de Vlaamse tragikomedie The Best of Dorien B. Ogenschijnlijk heeft de 37-jarige dierenarts alles goed voor elkaar: mooie, slimme man, twee kinderen, vrijstaand huis, eigen goedlopende praktijk. Maar niemand lijkt haar op te merken - wanneer ze ontdekt dat ze een knobbeltje in haar borst heeft, slaagt ze er maar niet in dat iemand te vertellen. Waar en wanneer, in hemelsnaam, is zij in dat perfecte leven onzichtbaar geworden?

The Best of Dorien B. is een film over een uitgebluste huismoeder die wordt overvallen door het grootse is-dit-allesgevoel. Een ordinaire midlifecrisis. Komt misschien door dat knobbeltje. Misschien doordat het huwelijk van haar ouders barsten begint te vertonen. Misschien door de terugkeer van oud-klasgenoot Miguel, die haar herinnert aan alle dromen en ambities die ze ooit koesterde. Of misschien sluimerde het gevoel al, sinds de affaire die haar echtgenoot had met een collega. Hoe dan ook, het moment is aangebroken om belangrijke zaken en beslissingen niet langer voor zich uit te schuiven.

Het is natuurlijk een verschrikkelijk cliché, zo’n personage dat zichzelf moet heruitvinden. Maar zelden is het zo schurend en tegelijk grappig als in deze debuutfilm van scenarist en regisseur Anke Blondé. Het idee ontstond tijdens een verbouwing, het opvoeden van twee kinderen en het werken aan een carrière. Blondé bedacht dat de maatschappij haar ergens een loer had gedraaid. Dat is wat The Best of Dorien B. even treffend als geestig laat zien als Dorien ’s ochtends acht dingen tegelijk probeert te doen - Blondé benadrukt die drukte slim met muziek en een snelle montage - terwijl haar man tot in de puntjes verzorgd binnenwandelt, een boterhammetje pakt, de ruziënde kinderen kust en naar zijn werk vertrekt.

Blondé zuigt met dit soort scènes met voelbaar genoegen steeds meer de zuurstof uit Doriens Vlaamse vinexbestaan. Maar omdat de spot in zekere zin zelfspot is, blijft ze altijd op de hand van haar titelheldin, schitterend gespeeld door actrice Kim Snauwaert. Zij is zichtbaar in al Doriens onzichtbaarheid terwijl ze spottend vanuit de zijlijn haar eigen bestaan overziet. Als zij - natuurlijk - uiteindelijk de regie over leven en lijf heeft teruggepakt, blijkt dat The Best of Dorien B. niet alleen grappig is, maar ook waarschuwt voor de ingesleten rolpatronen waar een mens zo makkelijk in vervalt terwijl het leven doordendert.