Review
T.rex-tentoonstelling heeft een hoog Freek Vonk-gehalte
Trix heeft honger. Bloeddorstig spert ze haar kaken. Kijk het skelet in de bek en het is moeilijk om niet aan de advocaat uit Jurassic Park te denken, de stakker die bevend op een DIXI-toilet zijn genade-hap afwachtte. Uit je lijden worden verlost door een watertandende T.rex: het is geen pretje. Maar op sommige momenten in deze tentoonstelling verlangt men ernaar.
Dat heeft weinig te maken met de Tyrannosaurus zelf. Die is overweldigend. In exposities van hedendaagse kunst komt men tegenwoordig regelmatig T-rex-achtigen tegen, en het moet gezegd: het fraai uitgelichte originele skelet, met haar rijkdom aan kleurenschakeringen in het botweefsel, is oneindig veel mooier dan iedere recente variant van staal, pvc-buis en/of karton. Met haar haalde Naturalis de beste (en grootste) propper in huis die men zich kan wensen. Wie vervolgens meer over haar wil weten, wendt zich tot het uitgebreide educatieve programma.
Zulke programma's variëren van tekstbordjes-zijn-óók-spannend (Teylers Museum) tot als-er geen-drukknop-en-filmpje-met-schreeuwende-acteur-bij-zit-kan-het-niks-zijn (Science Museum, Londen) en de Naturalis-expositie zit er tussenin, met een lichte neiging naar de tweede categorie.
Voordat we neus aan neus staan met Trix worden we langs een tiental bewegende dino's uit het National History Museum in Londen geleid, indrukwekkende gevaartes waarvan men zich afvraagt of ze niet beter na het skelet waren opgevoerd (want: dynamisch en luidruchtig en met misschien een nog wel grotere wow-factor dan de beenderen zelf). Na de ontmoeting, in een aparte ruimte, goddank, kan de bezoeker Trix beter leren kennen door allerlei activiteiten uit te voeren. Fietsen om een idee te krijgen van de dino's snelheid; dansen ter illustratie van zijn baltsgedrag.
Naturalis onthult eindelijk zijn topstuk; het T.rex-geraamte staat
Hij staat er dus echt. In Leiden heeft museum Naturalis vrijdagmorgen zijn nieuwste aanwinst aan de pers gepresenteerd: het geraamte van een vijf meter hoge vrouwtjes-Tyrannosaurus rex. Het betreft een van de meest complete T. rexen ter wereld. Lees hier het hele artikel.
Deze activiteiten, die een beetje voelen alsof men bij een tentoonstelling van Michelangelo's David een stuk boetseerklei en een katapult in de handen krijgt gedrukt, zijn leerzaam, en dat is fijn - zo weet ik nu dat Trix dagelijks 50 kilo vlees bliefde, en dat ze er geen been in zag om de botten van haar prooien op te peuzelen. Maar de vorm, en dit is minder fijn, is vaak als de presenteer-stijl van Freek Vonk: zeer druk, of beter: nadrukkelijk, op het kindse af. Van de neiging om alles 'fantastisch' en 'prachtig' te noemen, tot die om het getoonde in filmpjes in kids-speak voor te kauwen: veel hier ademt de overtuiging dat de doelgroep geen drie seconden met zijn gedachten alleen kan worden gelaten zonder dat zij direct aan het Pokémon GO'en slaat. Dat lijkt een misvatting. Daarmee onderschat men de aantrekkingskracht van dinosaurussen én de fantasie van het kind.
