Stuurloos schip moet vaart houden. Ook op Oerol

Het verhaal van Hester

Op je 87ste debuteren tijdens Festival Oerol op Terschelling, het is geen geringe prestatie van theaternestor Erik Vos. Bovendien deed hij dat samen met zijn 90-jarige vrouw, schrijfster Inez van Dullemen. Uniek én eenmalig: Vos (regie) en Van Dullemen (tekst) nemen met Het verhaal van Hester afscheid. De twee actrices Kaatje Kooij en Lidewij Mahler spelen in een paardenmanege, bezaaid met zand. Niet vreemd voor Vos: bij zijn theatergroep De Appel in Den Haag gebruikte hij vaak zand als stugge speelvloer.

Met deze dierlijke omgeving heeft het relaas van de twee zusjes weinig te maken. Ze suggereren dat Hester (Kooij) zich bevindt in een psychiatrische instelling. Haar zus Hanna (Mahler) vraagt zich tijdens bezoekjes af of de schizofrene Hester wel aan genezing wil werken. Al twistend herbeleven ze hun kindertijd met hun kille moeder en handtastelijke vader. Flashbacks, vermoedens, vragen, gekleurde herinneringen - het zussenmengsel voegt zich door het levendige spel naadloos naar een mooie reconstructie van een waargebeurde zelfmoord. Iets meer verrassing en venijn zouden dit inkijkje in een getergde psyche goed doen.

_{Het verhaal van Hester. Theater. van Erik Vos/Inez van Dullemen. 11/6, Manege Hoorn, Terschelling. Aldaar t/m 19/6 en in Theater a/h Spui van 15 t/m 18/9.}

Rumspringa

Toch is deze ontrafeling van het verleden stukken beter dan het enigszins vergelijkbare Rumspringa van Orkater/De Nieuwkomers. Ook hier hebben twee vrouwen, Iona Daniel en Rineke Roosenboom, goud in handen met hun opzienbarende jeugd in een geheim genootschap: De Kring van Welsch. Maar de raadselachtige gebruiken en pedagogisch discutabele idealen verbleken door hun schuchtere en vlakke presentatie. De 26-jarige vrouwen zijn schrijfsters, geen actrices, maar dat mag geen excuus zijn. De eentonige gitaarrock van de stoïcijnse band Shaking Godspeed maakt de speurtocht naar de impact van zo'n jeugd er niet florissanter op. En dat een morsige gitarist Iona's vader vertolkt, doet de verbeelding ook weinig goed.Tel er een overheadprojector en een gemeenschapszaaltje bij op en Rumspringa blijft flets en kleurloos. Zonde van twee biologerende meisjesbiografieën.

_{Rumspringa. van Orkater/De Nieuwkomers. 11/6, ET10, Midsland. Aldaar t/m 19/6. Tournee voorjaar 2017.}

Songspiel My Videoland

Wat een contrast met het kleurrijke, ongerijmde en ongepolijste Songspiel My Videoland - licht geïnspireerd op Brechts Das kleine Mahagonny. Performers en muzikanten van Veenfabriek avonturieren in dit stuk met de geestelijk beperkte acteurs van Theatergroep Domino. De richtingloze logica van downers en hun ruimhartige manier van liefhebben zijn dominant, dat is wennen. De metafoor van een geel hart met een gaatje (van de geestelijk beperkte actrice Catelijne) en een schip zonder richting werkt vooral beeldend en muzikaal, met lief gezongen duetten. Toch ontwikkelt de poëtische anarchie zich te traag en omslachtig. Grilligheid is leuk, een stuurloos schip moet wel vaart houden. Ook op Oerol.

_{Songspiel My Videoland. Door Veenfabriek & Theatergroep Domino. 13/6, Griene Polle, West-Terschelling. Aldaar t/m 19/6 en in Amsterdam van 24 t/m 26/6.}