Streaming of a White Christmas: veertien kerstfilms, van onuitstaanbaar tot oergezellig

Na Halloween, prosecco, karamel-zeezout en Black Friday lijkt een nieuw buitenlands fenomeen definitief Nederland te hebben bereikt: de Middelmatige Streamingkerstfilm. Op de socials begonnen ze al vanaf medio oktober je diverse tijdlijnen binnen te druppelen: nieuwe kerstfilms waarvan je nog nooit had gehoord en die evenwel door sommige van je vrienden voluit werden omarmd; niet eens echt als guilty pleasure (kijk mij eens lekker gek zijn), of als toonbeeld van goede smaak, maar gewoon, zoals je blij kunt zijn dat de paaseitjes of de pepernoten er weer zijn. Of de kerstbomenverkoop.

Per definitie zijn het B-films: zo gemaakt dat de kans dat ze aanslaan maximaal is, tegen zo min mogelijk moeite. De slagingskans wordt, zoals het een feestdagentraditie betaamt, verhoogd door zo veel mogelijk gebaande paden te betreden. Sneeuw, romantiek, knus huis, versiering, haardvuurtje, eten, familie en meer kerstgerelateerde woordspelingen in de titel dan podcasts die hebben met ‘pod’ en ‘cast’. De kijker kruipt nog wat verder weg in zijn kabeltrui.

Anders dan bij Halloween en Black Friday is er bij de streamingkerstfilm echt een schuldige aan te wijzen: Hallmark. In de VS is dat een kabelaanbieder en vanaf de tweede helft van de jaren 10 kregen die door dat ze met zelfgeproduceerde kerstfilms grote groepen kijkers aan zich konden binden, volgens de formule die de op christelijke kabelaars voortbordurende prentbriefkaartengigant paste: traditioneel, traditioneler, traditioneelst. Tegenwoordig hebben zij vanaf oktober, als hun ‘Countdown to Christmas’ begint, het grootste marktaandeel.

De concurrentie kon niet achterblijven, en via het hier wel beschikbare Netflix komt de kerststreamer ook hier in steeds grotere getale de sfeerverlichte huiskamer binnen. Videoland heeft dit jaar twee Hallmarkfilms aangekocht. Disney Plus blijft wat achter, maar die hebben met de klassieke Disneyfilm uiteraard ander (en misschien wel veel beter) kerstgeschikt knus-romantisch familiemateriaal in de aanbieding.

En mocht je veertien nieuwe kerstfilms voor één jaar wat stief vinden: in de VS heeft Hallmark de productie inmiddels opgevoerd tot tegen de vijftig per jaar. Het zal niet lang duren voordat je ook in Nederland vanaf de datum dat de pepernoten in de winkel liggen in theorie elke avond een nieuwe kerstfilm kunt kijken, tot Driekoningen. In theorie dan. Hoe is de praktijk? We dompelden ons voor je onder.

De Familie Claus 2

Netflix
Score: 5/100

‘We hebben exact één week de tijd om alle pakjes in te pakken en weg te brengen, wereldwijd!’, zegt Noël Claus (Jan Decleir). U raadt het al, de mannen in het Vlaams-Nederlandse De Familie Claus 2 zijn in het geniep Kerstman. Dit jaar wijdt opa Claus kleinzoon Jules (Mo Bakker) in, en die doet zijn eigen geheime kerstopdracht op: Jules leest de brief van Marie, die vraagt of de Kerstman kan regelen dat haar ouders weer samenkomen. Dat dat een onmogelijk verzoek is en de verantwoordelijkheden van een Kerstman ophouden bij de distributie van cadeaus, vertelt Kerstman senior Jules al meteen, en als Jules had geluisterd, had dat de kerstkijker deze holle Kindersurprise van een film kunnen besparen. Maar Jules roept in ongeloof uit: ’Waarom gelooft hij niet meer in de liefde?’ en gaat op een even obligate als sentimentele missie. Van alle lijntjes die de film optuigt, weet geen enkele te overtuigen. Het leidt de kerstmannen naar een halfbakken inzicht, dat sommige dingen die stuk zijn niet meer te redden zijn. Dat geldt ook voor deze film. (EC)

Aantal minuten sneeuw? 2, al is er een rol voor een sneeuwglobe waarin het altijd sneeuwt.
Aantal kersttruien? 0
Is er een misverstand? Nee, niet eens.
Kerstmenu Suikerspinnen en koekjes uit de koekjeswinkel van Jules’ moeder (Bracha van Doesburgh).
Horen we sleebellen? Een paar.

Father Christmas Is Back

Netflix
Score: 8/100

Het affiche met John Cleese, Kelsey Grammer (Frasier) en Elizabeth Hurley (beroepsvamp) verleidt je misschien Father Christmas Is Back aan te klikken: weet dan dat als u de openingsgrap geen dijenkletser vindt, het er gegarandeerd niet beter op wordt. Lakmoesproef in kwestie: perfectionistische blonde gastvrouw op hoge hakken tuigt de kerstboom op op een laddertje, verliest haar evenwicht en valt pardoes met boom en al om. Einde grap.

Wat volgt, is een verhaal over vier kibbelende zussen die zich geconfronteerd zien met hun verdwenen vader die na 27 jaar ineens weer Kerst komt meevieren. Het script lijkt geschreven door een marsmannetje dat heel zijn mensenkennis heeft ontleend aan een oude aflevering van De Mounties: het gedrag van de personages klopt van geen kant, en de plotverrassingen maken in retrospect ieders gedragingen nóg onlogischer. Waarbij de makers komische regie-invallen krijgen zoals andere mensen een jeukaanval.

Sommige castleden (Grammer, met name) proberen er nog wat van te maken, maar dat doet niets af aan het apathisch cynisme dat de kijker overvalt; zíj worden er tenslotte voor betaald. (CB)

Hoeveel minuten sneeuw? 23 seconden. Blijft niet liggen. Is dan ook duur.
Aantal kersttruien? 1
Is er sprake van een misverstand? Don’t ask.
Kerstmenu Mince pies, canard à l’orange en iets veganistisch dat grappig bedoeld is.
Horen we sleebellen? Nee.

A Naija Christmas

Netflix
Score: 12/100

Er waren eens, in een land hier ver vandaan, drie broers: een romanticus, een tobber en een player. Hun moeder wilde gauw oma worden en om dat te bespoedigen beloofde ze het ouderlijk huis na te laten aan de zoon die als eerste trouwt.

Het verhaal van A Naija Christmas, de ‘eerste Nigeriaanse kerstfilm op Netflix’, is simpel en alle personages zijn uitvergrotingen. Zo is er de schurk die steeds onverwachts opduikt en dan bijvoorbeeld een kerstboom omgooit terwijl hij ‘Prettige feestdagen’ gromt. Kwaadaardig grinniken kan hij ook. En er is de veel te knappe ijskoningin die een huwelijksaanzoek afwijst.

Maar ondanks al deze tegenslag, nou, wat denk je? Ja hoor, het komt goed met de broers. Gek genoeg speelt die apotheose zich niet af in de kerstfeestclimax, maar bij de nazit. En dat is niet het enige atypische aan deze kerstfilm uit Nollywood. Wat te denken van een man die zijn beoogde verloofde toebrult: ‘Weet je hoeveel koude douches ik al heb genomen omdat jij je je gedraagt als een kerkmeisje?’ En zelfs dát komt goed. (AvL)

Hoeveel minuten sneeuw? 0
Aantal kersttruien? 0
Is er sprake van een misverstand? Ja! Heel even lijkt een lief personage om te gaan met een gangster. Je hoopt op een plottwist, maar nee.
Kerstmenu Ik citeer: ‘Jam, jollofrijst en goede semo.’
Horen we sleebellen? Neen.

The Princess Switch 3: Romancing the Star

Netflix
Score: 20/100

In The Princess Switch 3: Romancing the Star neemt Vanessa Hudgens wederom alle hoofdrollen op zich. De Amerikaanse actrice en popster speelt zowel prinses Stacy DeNovo, koningin Lady Margaret Delacourt als nichtje Lady Fiona Pembroke, de laatste twee met een neppig, zelfverzonnen Engels accent.

De drie vrouwen lijken sprekend op elkaar, en dat komt reuze handig uit in dit plot dat draait om een gestolen relikwie, een ‘kerstster’ die is ontfutseld door een mysterieuze man. Aan Fiona, Margaret en Stacey de best saaie taak om de ster terug te vinden, en zo het internationale Kerstfestival van koninkrijk Montenaro te redden.

Waar Fiona in de vorige delen de ultieme feeks verbeeldde, blijkt ze in The Princes Switch 3 zowel een jeugdtrauma als een klein hartje te hebben. Dat leidt tot geen enkele ontroerende scène. Ook roept de film, ondanks overweldigende kerstdecoraties en romantiek onder de maretak, nauwelijks een kerstsfeer op: daarvoor leidt de Mission: Impossible-plot rondom de verdwenen kerstster te veel af. (EL)

Hoeveel minuten sneeuw? 3,5, in buitenopnamen van onder meer het paleis en het kerstfestival.
Aantal kersttruien? 0, we volgen de lotgevallen van glamorous geklede royals.
Is er sprake van een misverstand? Yes, de vrouwen verwisselen voortdurend van identiteit, wat voor hilariteit zou moeten zorgen.
Kerstmenu Op een kerstgebakje en luxueus ontbijt na na wordt er uitsluitend geborreld in Montenaro.
Horen we sleebellen? Voortdurend, zachtjes verwerkt in de mierzoete soundtrack.

A California Christmas: City Lights

Netflix
Score: 25/100

Als de hoofdrolspelers na een minuut of 10 plots koffiedrinken uit een kerstmok, blijkt pas dat het zonnige A California Christmas: City Lights daadwerkelijk een kerstfilm moet voorstellen.

Eigenlijk voelen alle kerstelementen er met de haren bijgesleept in deze suffige vervolgfilm over een slim plattelandsmeisje met blinkend witte tanden (Lauren Swickard) en een miljonairszoon met wuivend haar (Laurens echte echtgenoot Josh Swickard), die verliefd zijn en obstakels moeten zien te overwinnen. Een heks van een ex-verloofde bijvoorbeeld, die tijdens een trip naar De Grote Stad hun aanstaande huwelijk probeert te saboteren, gewoon omdat het kan.

Een standaard romantische komedie dus, met hier en daar een kerstslinger en een kerstboomoptuigscène. Maar de kijker krijgt meer tijd om zich te verlustigen aan de blote bast van Josh dan aan kersttruien, en de scène waarin Manny (David Del Rio) overdreven sexy en met gepassioneerde overgave een pick-uptruck wast, is stukken aanstekelijker dan het brave, voor daklozen opgevoerde kerstspel. (FS)

Hoeveel minuten sneeuw? 5 seconden nepsneeuw uit een sneeuwkanon.
Aantal kersttruien? 2 truien, 1 vest.
Is er sprake van een misverstand? Door een verkeerd geframede foto denkt de miljonairszoon dat het plattelandsmeisje een ander heeft.
Kerstmenu Er is geen kerstmenu.
Horen we sleebellen? Verwerkt in de soundtrack.

David and the Elves

Netflix
Score: 45/100

In een bewonderenswaardige poging om Kerst in zo veel mogelijk nationale verschijningen de huiskamers in te streamen is dit jaar ook Polen aan de beurt, op Netflix. Dawid i Elfy van Michal Rogalski (ook van tv-film Hitler’s Aunt, naar verluidt nogal schaamteloze propaganda om de Poolse oorlogsgeschiedenis op te poetsen) gaat over elf-van-het-jaar Albert, die moedeloos toeziet hoe zijn kerstkracht afneemt. Kerstkracht is in Dawid i Elfy iets meetbaars, op een schaal van 0 tot 100, precies zoals deze kerstfilmtest dus, en wie zijn wij om dit geen leuke vondst te noemen? De grote vraag: laat het mensenjongetje David, die met zijn suffe werkverslaafde ouders naar suf en sneeuwloos Warschau is verhuisd, zich door deze uitgebluste elf betoveren met Kerst? Het antwoord is gek genoeg een volmondig ja. We worden richting aftiteling gestuurd met de Poolse kerstknaller Bedzie koleda. Daarin zingt de volledige familie na een geslaagde Kerst uit volle borst: ‘Jezus, Jezus, het tafelkleed moet worden gewassen.’ (BJB)

Hoeveel minuten sneeuw? 7,5 (Veelbelovend begin, maar als David met zijn ouders naar Warschau verhuist gaat het mis: er valt daar wonderlijk genoeg geen sneeuw.)
Aantal kersttruien? 6 (2 verschillende voor David)
Is er sprake van een misverstand? Zeker. De cynische mens is langzaam gaan geloven dat kerstmagie niet meer bestaat, dat de Kerstman en zijn elven nep zijn en alleen dure cadeautjes ertoe doen, maar daar klopt niets van.
Kerstmenu Pierogi, een soort Poolse dumplings met hartige of zoete vulling. De Kerstman wordt overigens door de Kerstvrouw op pad gestuurd met wat selderij en gestoomde broccoli. Beter voor zijn cholesterol, zegt ze.
Horen we sleebellen? Alleen als je gelooft in kerstmagie (en tijdens die meezinger in de laatste scène).

New Year’s Resolution

Videoland
Score: 56/100

Kelly, de drukke producent van tv-show Wake Up Milwaukee (Aimee Teegarden), besluit als goed voornemen eens wat vaker ja te zeggen in plaats zich te verschansen achter een muur van nee. Op deze manier ontmoet ze bankier Tom (Michael Rady), die haar hart verovert. We kijken naar een kerstfilm van wenskaarten- en kerstfilmproducent Hallmark. Dat betekent de production value van een infomercial, in combinatie met de sfeer van een tuincentrum in december (in elk shot!). Iedereen glimlacht zich helemaal te pletter en de dialogen bestaan uit inspirerende teksten die je normaal, inderdaad, op wenskaarten aantreft (‘the big stuff is made of small moments’). Er is een plotje over een bankfraude, maar dat kan het geluk nauwelijks in de weg staan. In elke scène worden lattes gedronken. Na een kwartiertje zaten we echt wel in deze Hallmark-bubbel. Hallmark-acteurs spelen eigenlijk alleen maar in andere Hallmark-films. Of in Scream 4. (MM)

Hoeveel minuten sneeuw? De volle 84 minuten (op de binnenscènes na).
Aantal kersttruien? 0
Is er sprake van een misverstand? Als bankfraude een misverstand is, dan: ja.
Kerstmenu Cafeïne.
Horen we sleebellen? Zeker.

A Castle for Christmas

Netflix
Score: 57/100

Een ‘kerstkomedie’ met Brooke Shields als Amerikaanse successchrijver Sophie Brown die vlucht naar Schotland. Daar treft ze een arrogante klusjesman met bodywarmer en Spandau Ballet-haar die (grutjes!) de 22ste hertog van Dunbar blijkt en zijn zieltogende kasteel moet redden. Deze hertog (Cary Elwes) is niet veel groter dan Shields, die wellicht daarom gedurende de hele film platte laarzen en fluwelen flatjes draagt. Dat bederft, vooral in de balscène, de visuele pret danig. Verder hult de schrijver zich in leggings, plaids en rommelig tartan, blijkt ze onvermoed coiffuretalent te hebben en gaat ze bij een lokale breiclub. In de (vele) breiscènes, waar Shields alras een lange lap aan de pennen heeft hangen, blijkt dat ze niet aan method knitting doet, gezien haar ronduit belabberde breimotoriek. Ook jammer: de scènes waarin Shields op een damesfiets met mandje door het glooiende landschap peddelt. Overdreven jeugdige ‘Je haar danst’-momenten die niets toevoegen aan de toch al slappe verhaallijn. Verrassende wendingen zijn er ook, als Shields in gezang losbarst en The Bonnie Banks O’ Loch Lomond en Jingle Bells ten beste brengt. Een mirakel dat alles tóch nog goed komt, met de verliefde hertog in kilt te paard. In de sneeuw. (CN)

Hoeveel minuten sneeuw? 34 minuten en 17 seconden
Aantal kersttruien? 1 die dorpsgay Angus zelf aan het breien is, en 1 kerstvest van Saks Fifth Avenue dat hij van Sophie voor Kerst krijgt. Met bijpassende muts.
Is er sprake van een misverstand? Ja, dat Myles, de 22ste hertog van Dunbar, een klusjesman is.
Kerstmenu Teleurstelling, want vlak voor Kerst gaat het uit tussen de schrijfster en de hertog en komt het diner keihard te vervallen.
Horen we sleebellen? Helemaal aan het eind, op 1.31 uur.

Grumpy Christmas

Netflix
Score: 57/100

Kerst hoor je met je familie te vieren, aldus de boodschap van deze Mexicaanse komedie. Intussen roept Grumpy Christmas, met zijn talrijke vlakke personages, onbedoeld een minder knusse gedachte op: de vervelendste kerstfeestjes zijn die waar je gezellig moet doen met mensen die je eigenlijk worst kunnen wezen. Regisseur Raúl Martínez haakt aan bij Un padre no tan padre (2016), waarin de bokkige senior Don Servando (Héctor Bonilla) uit het bejaardenhuis wordt geknikkerd en in de entourage rond zoon Fran (Benny Ibarra) en schoondochter Alma (Jacqueline Bracamontes) belandt. Diezelfde club, waaronder een vriendelijk homostel en een Engelssprekende relatietherapeut, trekt in Grumpy Christmas met de feestdagen naar de strandvilla van Alma’s tante Alicia (Angélica María). Ondanks de zonnige omgeving botst het flink tussen Alicia en Don Servando, omdat ze beiden beter denken te weten hoe je Kerst aanpakt. Tandeloze afwisseling van braaf kluchtige en zoetsappig dramatische momenten, zonder echte kerstboom maar wel met zwangerschapstest en viagra. (KT)

Hoeveel minuten sneeuw? Iets minder dan een minuut, en dan ook nog eens nepsneeuw.
Aantal kersttruien? 0
Is er sprake van een misverstand? Ja, de bejaarde hoofdpersonages houden van elkaar, ook al weten ze dat aanvankelijk niet.
Kerstmenu Romeritos (Mexicaans zeewiergerecht), kabeljauw, rozemarijn-aardappelen en vruchtencake.
Horen we sleebellen? Ja, als ringtone en in het aftitelingnummer.

A Winter Getaway

Videoland
Score: 58/100

Strikt genomen is deze romantische komedie geen kerstfilm, maar ach, het woord winter staat in de titel en af en toe is een kerstboom waarneembaar. Ook weleens fijn, zo’n seizoensfilm zonder familiebijeenkomsten en andere kerststress. In plaats daarvan gaan Courtney en Joe (die elkaar nog niet kennen) heerlijk skiën in de sneeuw van Banff in Canada, waar zij denkt dat hij een opvallend relaxte miljonair is, terwijl hij in werkelijkheid zo relaxt is omdat hij geen miljonair is.

A Winter Getaway is een product van Hallmark, het filmische equivalent van de Bouquetreeks. Diepgang en verrassingen staan niet op het programma, maar verder is dit best een aangename romkom: de acteurs zijn sympathiek (vooral Brooks Darnell, die een Cyriel Dessers-achtige lach heeft) en het verhaal over vermeende en ware luxe heeft ook wel wat. Het gebrek aan kerstsfeer wordt gecompenseerd door fraaie beelden van de besneeuwde Rocky Mountains. Een bewegende kerstkaart. (PK)

Hoeveel minuten sneeuw? 72
Aantal kersttruien? 0
Is er sprake van een misverstand? Natuurlijk. Courtney denkt dat Joe steenrijk is en hij speelt het spel mee.
Kerstmenu Een kerstdiner ontbreekt en dat is maar goed ook, want Joe, eenvoudig man als hij is, houdt alleen van fastfood. De Canadese poutine (friet met jus en kaas) is zijn favoriet.
Horen we sleebellen? Nee, maar er zijn wel sleeën, met husky’s.

Love hard

Netflix
Score: 60/100

Wat krijg je als je een kerstfilm over millennials maakt? Een romkom over een catfish. Wanneer workaholic Natalie naar het afgelegen dorpje van haar online liefde afreist, blijkt ze opgelicht: bij Josh’ dromerige telefoonstem hoort een ander gezicht dan zijn datingprofiel deed voorkomen. Ze spreken af dat zij zich gedurende Kerst voordoet als zijn vriendin en dan zal hij haar koppelen aan de ‘friggin hot’ hunk wiens foto’s hij heeft gebruikt. Maar wat Natalie nog niet begrijpt, is de kijker al duidelijk: ondanks zijn leugen is Josh de ware.

Love Hard wordt gedragen door hun onverwachte chemie: de personages hebben een gemakkelijke, speelse verstandhouding, aangezien ze elkaar van lange telefoongesprekken al door en door kennen. Dat vertaalt zich in geërgerde, maar tegelijk liefdevolle – haast broer-zusachtige – dialogen. De film maakt zich aan een hoop stereotypen schuldig, maar vervalt zo niet in een zwart-wit haat-liefdesverhaal. Vooral de zachtaardige, maar onzekere kaarsenmaker Josh blijkt een onverwacht sympathieke en geestige hoofdpersoon.

Tijdens wat ik de voor romkoms verplichte ‘inkeermonoloog’ zal noemen – waarin een hoofdpersoon zich plotseling hardop afvraagt hoe die zo vreselijk stompzinnig heeft kunnen zijn – verzucht hij dat ‘liefde niet perfect, maar wel eerlijk moet zijn’. Hetzelfde geldt voor deze film. Het acteerwerk en tempo zijn stroef, waardoor grappen doodbloeden en de plot weinig meeslepend is. Maar er zijn genoeg haardvuren, houthakkershemden en hartverwarmende inzichten over wat-er-nu-eigenlijk-echt-toe-doet om aan de eisen van een kerstfilm te voldoen. De moeder van deze recensent liet een traantje. Maar daar moest ze, zo stelde ze, wel haar best voor doen. (MvV)

Hoeveel minuten sneeuw? 17 minuten. Er wordt zelfs gebobsleed.
Aantal kersttruien? 5. Een ontelbaar aantal bodywarmers, pyjama’s en kerstmutsen bovendien.
Is er sprake van een misverstand? Niet zozeer misverstanden als wel leugens. Vergeeflijke leugens, dat dan weer wel.
Kerstmenu Geen vlees! Natalie is een millennial en dus een vegetariër.
Horen we sleebellen? Nee. Maar wel een politiek correcte versie van Baby It’s Cold Outside.

A Boy Called Christmas

Netflix
Score: 66/100

De film begint veelbelovend met de onovertroffen Maggie ‘Downton Abbey’ Smith, die als de oude pinnige tante Ruby haar mokkende achterneefjes en -nichtje een huiveringwekkend verhaal komt vertellen.

Het verhaal gaat over het Finse jongetje Nikolas, dat samen met zijn sullige vader (Michiel Huisman), die houthakker is, in een armoedige hut in de sneeuw woont. Zijn moeder, die helaas is overleden, noemde Nikolas altijd ‘Christmas’. Niemand snapt waarom. Of weet wat Kerstmis is.

Als zijn vader op zoek gaat naar een legendarisch elfendorp in het allerhoogste noorden en na een paar maanden nog niet is teruggekeerd, gaat Nikolas in de achtervolging met zijn pratende muis Miika (een vrolijke sidekick in de traditie van Donkey uit Shrek) en het rendier Blitzen, dat hij onderweg heeft ontmoet.

Nikolas maakt van alles mee – hij moet bijvoorbeeld in gevecht met een monsterlijke trol – maar weet uiteindelijk de verstoorde verhouding tussen mensen en elfen te herstellen. En Kerstmis nieuw leven in te blazen. Voor die tijd vloeien er veel tranen. Een tragikomische Netflix-original met een vleugje Roald Dahl en een snufje Harry Potter. (CvD)

Hoeveel minuten sneeuw? 146
Aantal kersttruien? 0
Is er sprake van een misverstand? Toch wel.
Kerstmenu Peperkoekhuisjes met glazuur.
Horen we sleebellen? Uiteindelijk wel.

Single All the Way

Netflix
Score: 67/100

Ze horen bij elkaar, dat ziet iedereen. En eigenlijk vinden Nick en Peter dat zelf ook. Er staat dus verrassend weinig op het spel in het desondanks best genietbare Single All the Way. Keurig wordt elk cliché van de single-met-Kerstromkom afgevinkt: de ‘holidate’ (een nepgeliefde die mee moet naar zeurende ouders), de zeurende ouders, de beste vriend die de ware liefde blijkt, de knappe stoorzender die het dreigt te verpesten. Enigszins nieuw is misschien dat de intrige hier een mannenstel betreft, hetgeen uiteraard precies even romantisch en even voorspelbaar is als de honderden heterovoorgangers in het genre.

Single All the Way is ongeveer zo verrassend en opwindend als 110 minuten staren naar een zoetwateraquarium. Heel veel spanningsboog is er niet, alles kabbelt een beetje, maar het geheel is kleurrijk en vredig en ziet er aantrekkelijk uit. De charmante Philemon Chambers en Michael Urie vormen bovendien een geloofwaardig en aanstekelijk kerstkoppel. (HW)

Hoeveel minuten sneeuw? Minstens 1, en een heleboel vóór de film, want we belanden in een metersdik witbesneeuwd winterdorp.
Aantal kersttruien? 3, plus engelenvleugels en kerstmutsen.
Is er sprake van een misverstand? Niet echt, meer van slechte timing.
Kerstmenu Bokbier en scheerschuim.
Horen we sleebellen? Ja! En violen bovendien.

Home Sweet Home Alone

Disney Plus
Score: 74

Het zoveelste vervolg op Home Alone, dat is natuurlijk bij voorbaat al gedoemd te mislukken. Zou je denken. Maar dit is een prima dertien-in-dozijnkerstfilm, hoor. Natuurlijk, Home Sweet Home Alone put rijkelijk uit hetzelfde sorry-maar-wie-vergeet-zijn-kind-nou-thuisvaatje als alle andere, maar doet dat met aardig wat originaliteit, humor, een sympathieke cast (Buzz McCallister!) en charmant zelfbewustzijn. ‘Waarom toch altijd die remakes?’, verzucht een personage terwijl hij een film kijkt die een remake is van een fragment dat ook in de oorspronkelijke Home Alone zit. ‘Ze zijn nooit zo goed als het origineel.’ Dat gaat ook op voor Home Sweet Home Alone, maar van alle remakes die zijn gemaakt is dit misschien wel de beste. Neem dat aan van iemand die ze allemaal heeft gezien en daar nog dagelijks de prijs voor betaalt. (JA)

Hoeveel minuten sneeuw? Ondoenlijke vraag. Gewoon heel veel sneeuw, de hele tijd, overal. In vrijwel elke buitenscène. Behalve in Tokio. Maar daar speelt zich maar een minuscuul gedeelte van de film af. Dus dat moet je eigenlijk niet meetellen.
Aantal kersttruien? Technisch 0. Maar er zijn wel mensen die kerstgilets dragen (stuk of 9) of flanellen pyjama’s (4) of kerstjurkjes (een heel koor).
Is er sprake van een misverstand? Wat denk je zelf?
Kerstmenu Laatste scène: rosbief, aardappelpuree, sperzieboontje, broodjes.
Horen we sleebellen? Mwah, niet echt. Wel kerstbellen (van die grote, die je met de hand schudt).

_{* De 15de kerstfilm, A mil kilómetros de la Navidad, gaat pas 24 december in première.}