Soof en de musicalvorm blijken niet goed samen te gaan (twee sterren)

Na de twee Soof-films en Soof de tv-serie is er nu ook het onvermijdelijke Soof de Musical. De verhaallijn uit de succesvolle eerste film Soof (2013) is min of meer aangehouden: de chaotische cateraar Soof (Maike Boerdam) zit in een ingedut huwelijk met man Kasper (Noël van Santen) en belandt in de tv-wereld wanneer een bekende Nederlander (oud-soapacteur Winston Post als zichzelf) haar kooktalent ontdekt.

Het script dat Roos Schlikker en Erris van Ginkel schreven voor Soof de Musical is bijzonder matig, met veel lang uitgesponnen relatiegezeur en overdadig veel seksueel getinte grappen van Soof, haar vriendinnen en haar moeder met hippieverleden (Juul Vrijdag). In een liedje zingt vriendin Mildred (Charlene Sancho) hoe Soof haar huwelijk kan redden: ‘A blowjob a day, keeps the lawyer away.’ Die liedjes, gemaakt door Peter Slager (BLØF) en Ed Struijlaart, bieden veel softrock met weinig muzikale of dramatische spanning.

Wel leuk gevonden is de setting. De keuken van Soof staat centraal op het toneel en kan ronddraaien. Een deel van het publiek zit rond de keuken op het podium en krijgt ook een aantal keer een gerechtje uit de keuken geserveerd. Het nadeel hiervan is wel dat je tweeënhalf uur naar min of meer hetzelfde toneelbeeld zit te kijken.

De venkels, paprika’s, aardappels en alfalfa vliegen ons om de oren in Soof de Musical. Maar als Maike Boerdam vanuit haar keuken aan het begin een powerballad zingt met een prei in haar hand, denk je al: Soof en de musicalvorm gaan niet logisch samen. Echter, en dat moet je de makers nageven, je krijgt er wel trek van.