Soms leunt Ray Donovan te veel op clichés van het genre, maar formidabele cast maakt veel goed

Duistere zaken in Hollywood; je hoort er weleens wat over. In Ray Donovan bijvoorbeeld, een fijne dramaserie, die (deels) bij Netflix en ook op Ziggo is te zien. Het is geen baanbrekend werk, deze familiekroniek over een Iers-katholieke familie uit Boston met criminele antecedenten, die ver van huis in Hollywood is terechtgekomen. De pater familias bestiert op zijn eigen gemankeerde manier zijn familie en is tegelijk een fixer, in dit geval iemand die vuile zaakjes opknapt.

De serie leunt misschien iets te veel op de clichés van het genre, waarbij The Sopranos als voornaamste model heeft gediend, vooral als het gaat over de frictie tussen het familieleven en de zaken die het daglicht niet kunnen verdragen.

Maar daar staat een formidabele cast tegenover; het is zo'n serie waarvoor je graag gaat zitten, comfortabel als een favoriet televisiemeubel.

In het vijfde seizoen heeft Ray Donovan (de formidabele Liev Schreiber) te maken met een jonge actrice, ster van een serie fantasy-actiefilms (een soort Hunger Games), die ondertussen een geheime relatie met de (getrouwde) producent heeft. Als ze zwanger raakt, dringt de gluiperige producent aan op abortus. De actrice gaat in staking en een strop dreigt voor de studio. Deze studio wordt weer geleid door Samantha Winslow (Susan Sarandon), een vrouw die over lijken gaat, vanuit een kantoor waar de Oscars en de Emmy's in lange rijen staan opgesteld.

Het winnen van filmprijzen en een verdorven moraal worden hier mooi naast elkaar gezet; zoek zelf de overeenkomsten met de actualiteit.

Rode draad in het seizoen zijn dramatische gebeurtenissen in de familie van Ray, waarover we niet te veel zullen verklappen, maar deze reeks staat in het teken van afscheid en rouw. Liev Schreiber kan het goed hebben; hij heeft van de minimalistische verwerking van het grootste leed, met een incidentele geweldsexplosie, zijn handelsmerk gemaakt.

Ook Jon Voight, als de criminele vader van Ray, is weer goed bezig. Hij heeft ditmaal zijn zinnen gezet op een Hollywoodcarrière (ook hier een Sopranos-echo) als scenarioschrijver. Zijn pitch is onorthodox te noemen, maar langzamerhand is alles in Ray Donovan geloofwaardig.