Soloplaat Guy Garvey had wat soberder gemogen
Na een kwarteeuw Elbow vond zanger en liedjesschrijver Guy Garvey het blijkbaar tijd voor een soloavontuur. Courting the Squall heet zijn eerste plaat, maar om nu te zeggen dat Garvey de plaat alleen heeft gemaakt, nee.
Goed, zijn maatjes uit Manchester zijn er niet bij en hij zal het prettig hebben gevonden eens helemaal zijn eigen zin te mogen doordrijven, maar er moest wel een batterij andere muzikanten aan te pas komen om de sessies voor Courting the Squall tot een goed einde te brengen.
Het gekke is dat de plaat zelfs voller klinkt dan de meeste Elbow-platen, en er veel nogal overbodige instrumenten en geluidjes opduiken. Openingsnummer Angela's Eyes had wel wat soberder gemogen, dan was de Tom Waits-bluesstem die Garvey opzet wat beter uitgekomen.
Fraai daarentegen is de kora in het titelnummer, toch al een liedje dat het best aansluit bij het Elbow-repertoire. Garvey zingt nog altijd met die gedragen, gruizige stem, die met de jaren eigenlijk alleen maar mooier en doorleefder is geworden. Maar net als op de laatste twee Elbow-platen is het ook nu weer niet gelukt een liedje zo meeslepend als One Day Like This of Grounds for Divorce (beide van The Seldom Seen Kid uit 2008) te maken.
Mogelijk is een belangrijke reden voor dit soloavontuur dat hij wilde ontsnappen aan de druk die op hem rustte weer een echte Elbow-arenarocker te maken. Maar het is jammer dat hij verder zo dicht bij Elbow blijft.
Uitzondering is het wonderschone jazzy duet Electricity, gezongen met Jolie Holland. Misschien moesten Garvey en Holland samen maar eens een plaat maken.
