Sexiety is een oefening voor praten over seks

'Dit is Anne. Anne masturbeert in liften en gaat over twee weken trouwen.' Actrices Anne Gehring en Vera Ketelaars stellen elkaar voor aan het publiek. Vera wordt geïntroduceerd als 'hunter'. Haar seksdrive is onuitputtelijk. In het theatrale college Sexiety onderzoekt het tweetal zijn eigen seksualiteit. En die van het publiek.

Eigenlijk is Sexiety een oefening in praten over seks. Dat kan, zoals we allemaal weten, op verschillende manieren: giechelend, hysterisch, kreunend van verlangen, depressief of gortdroog als een wetenschappelijk onderzoeker. Alle vormen komen aan bod. Gehring en Ketelaars diepen hun personages uit met anekdotes over bezoekjes aan een seksuoloog die het nagenoeg afwezige seksleven van Anne en haar vriend weer moet doen oplaaien. Vera zingt een lied over haar verlangen naar fysiek contact.

De actrices worden bijgestaan door journalist en seks-expert Gian van Grunsven, die in vier minicolleges tussen de bedrijven door uitlegt hoe geslachtsorganen werken en de seksuele fantasieën van het publiek in kaart brengt. Ook doceert ze over de seksuele evolutie door de eeuwen heen. Allesbehalve opwindend, wel interessant.

Hierbij vergeleken zijn de actrices bakens van zinnelijkheid. Schaamteloos hoogtepunt is de scène waarin ze elkaar vragen of ze bepaalde mensen uit het publiek zouden willen neuken. Ook leuk is een gezamenlijke oefening voor sterkere bekkenbodemspieren, waarmee je orgasmes kunt uitstellen.

In de categorie sekstheater is dit een van de bravere voorstellingen, overigens met mooie livemuziek van trompettist Mark Nieuwenhuis. Taboes worden in Sexiety niet doorbroken. Eigenlijk is dat best bijzonder.