Seizoen 3 van Bloodline is grimmiger dan ooit

In de voorlaatste aflevering van het derde seizoen van de donkere familiekroniek Bloodline wordt alles op zijn kop gezet. John Rayburn, politieman die een aantal duistere geheimen met zich meetorst, wordt verward wakker in een ziekenhuisbed en kijkt in de ogen van een vrouwelijke neuroloog. Hij ontvlucht het ziekenhuis. Even later gebeurt er iets vreselijks, waarna John opnieuw in dat ziekenhuisbed ontwaakt. De neuroloog die ditmaal aan zijn bed staat is een man, maar draagt wel dezelfde achternaam als de vrouw uit de eerste scène.

Dat gaat een tijdje zo door. Het tot dan toe lineair vertelde verhaal schiet alle kanten op, de kijker verbijsterd achterlatend. Wat is waar, en vooral, wat is níét waar?

De derde en helaas laatste reeks van Bloodline is donkerder en grimmiger dan ooit. We zijn nog steeds op het eiland Key West in Florida, bij het strandhotel van de familie Rayburn. Vader Robert is al een tijdje dood, maar zijn schaduw hangt nog steeds boven het strand. Van Danny, een van de drie zonen, die zo'n ontregelende rol speelde in het eerste seizoen, zijn we verlost. Denken we.

Blijven over politieman John (fraaie rol van Kyle Chandler) en broer Kevin, die zich steeds opnieuw in de nesten werkt, ditmaal met een Cubaans drugskartel. Moeder Sally, een onweerstaanbare en soms straalbezopen Sissy Spacek, die we sinds Carrie en Coal Miner's Daughter niet zo goed hebben zien acteren, dwarrelt daar omheen.

In seizoen één stonden duistere familiegeheimen centraal. Het tweede seizoen draaide om de moord op agent Marco Diaz en seizoen drie volgt de rechtszaak rond die moord, die John in de schoenen wil schuiven van een maat van broer Danny. Op de achtergrond speelt zakenman Roy Gilbert, ook een nogal ontregelende rol van Beau Bridges.

John poogt de ene na de andere doofpot te vullen en vecht onderwijl met demonen uit het verleden. Het is in dit seizoen bijna altijd nacht, het regent vaak en de drankfles is nooit ver weg. En wat doet die alligator in aflevering één op de weg? Het is een schitterende scène, die bitterzoete herinneringen oproept aan de eenden in het zwembad van Tony Soprano.