Jansons' voorganger Riccardo Chailly heeft nog lang geen afscheid genomen van Mahler. Met het Gewandhausorchester heeft hij zich op Schumanns symfonieën 2 en 4 geworpen, maar dan in herorkestraties van de Schumannbewonderaar Mahler.
Mahler deed dat in een tijd waarin Schumann nogal te boek stond als een beperkt orkestrator.
De vraag is: heeft de visagist Mahler knappe Schumannmeisjes overbodig opgedirkt, of heeft hij fletse typjes tot lekkere stukken gemaakt? Chailly trekt uit zijn keus in ieder geval de juiste consequentie: Schumann klinkt hier niet alleen met laatromantisch koloriet, maar ook met de bijbehorende spanningen en flitsende ontladingen. Het Gewandhaus doet mee alsof het nooit anders heeft gedaan, wat in zekere zin ook zo is.