Schuld, boete en bloed bij Nick Cave in Ziggo Dome: 'Sluit je ogen en zet je schrap'
Nick Cave stond vrijdag in een uitverkocht Ziggo Dome. De aandacht van de bezoekers in de concerthal is zo intens, dat rustige passages gewijde stiltes worden.
Nick Cave zelf geeft in Anthrocene het beste advies hoe zijn show te ondergaan. 'Sluit je ogen en zet jezelf schrap.' De lange, magere verschijning struint over het podium en neemt met een manische blik zijn toehoorders op. Een profeet van wie je niet weet of hij verlossing of verdoemenis brengt. Maar 'hij komt eraan, hij komt eraan.'
Nick Cave and the Bad Seeds
Rock - (*****)
6/10, Ziggo Dome, Amsterdam
Cave van het Nieuwe Testament
Anthrocene, de opener van de show van Nick Cave and the Bad Seeds draagt, gesteund door een piano en die strenge bariton die je met een een geestelijke autoriteit associeert, een onheilszwangere belofte. In het oudere werk van de singer-songwriter/schrijver klinkt vaak de dominee door, die op een hybride van blues en punkrock oudtestamentisch tekeer gaat tegen zijn gemeente. Maar het is de Cave van het Nieuwe Testament die aftrapt in een uitverkochte Ziggo Dome. De Cave van verdriet en hulpeloosheid die zich manifesteert op Skeleton Tree, Cave's laatste album. Jesus Alone wentelt zich in troostende duisternis. En als Cave zingt: 'With my voice I'm calling you', luistert iedereen. De aandacht van de bezoekers in de Ziggo Dome is zo intens, dat rustige passages gewijde stiltes worden. En de zanger laat een onverwachte vriendelijke kant van zichzelf zien, als hij contact zoekt met zijn fans op de eerste rij. Geen slappe hi fives, maar vingers die elke keer in elkaar grijpen.
Met Higgs Boson Blues laat hij de boel groeien. Een opmaat naar From Her To Eternity, of hoe de geest van een stalker in muziek en tekst is gevat. Als Cave zijn verknipte liefde voor zijn onbereikbare buurvrouw opbiecht gaat hij op zijn knieën. 'I kneel and cryyyyyyyyyyy.' Ontreddering, gevoed door obsessie, uitmondend in chaos. De piano wordt gegeseld, een viool wordt bekrast en jij wordt gevloerd door iets dat bezit van je neemt. Dit is de oudtestamentische Cave. De Cave die donder en zwavel over zijn parochie uitstort, de priester die rockparabels vertelt en in een liedje (Tupelo) de komst van de Antichrist koppelt aan de geboorte van Elvis Presley.
Empathisch advies
De waanzin wordt afgeblust met het kalm dobberende The Ship Song, waarna die weer in de stroomversnelling terechtkomt van The Mercy Seat. Een song met de getroubleerde, door religie gevoede overpeinzingen van een ter dood veroordeelde. Maar waar de muziek van de plaatversie constant hamert, worden hier de duimschroeven langzaam aangedraaid en gaat het steeds sneller en harder.
Dan gebeurt het. Tijdens de Weeping Song, loopt de performer/priester de zaal in om vanaf een camerapodiumpje zijn woorden kracht bij te zetten. Het lijkt een verlangen om dichter bij zijn publiek te komen. Een verlangen dat wordt ingelost als het podium wordt opengesteld. Meteen stroomt het vol met zo'n vijftig fans, terwijl Cave Stagger Lee zingt. Gemoedelijk gezeten tussen zijn fans wordt de priester een papa die zijn kindertjes horrorverhalen vertelt over moord en de duivel. Een ontroerend beeld, dat niet meteen rijmt met de ongenaakbare kunstenaar die Cave was/is.
Er is schuld, er is boete, er is bloed, heel veel bloed, maar het lost allemaal op als Cave in de afsluitende toegift Push The Sky Away, met een zacht zwevend orgeltje als begeleiding, ons meegeeft vooral ons eigen pad te blijven volgen. Het is als empatisch advies, geen goedkoop cliché. De dominee is afgedaald van zijn kansel. Cave is niet alleen een kastijdende maar ook een liefhebbende vader.
Het oeuvre van Nick Cave in zeven sleutelnummers
Vrijdagavond speelt Nick Cave (60) in de Ziggo Dome. Uitverkocht, zeventienduizend man. Geen wonder: Cave is de enige van de rock-reuzen die nooit is ingekakt. (+)
Bijzondere plek voor I Need You
Zowel op Nick Cave's laatste album Skeleton Tree, als tijdens het concert in de Ziggo Dome, neemt het nummer I Need You een bijzondere plek in. De zanger stort zijn hart uit en herhaalt in het refrein zinnen als 'Nothing really matters when the one you love is gone' en 'I Need You'. Omdat Cave geen enkele moeite doet om zijn zang in wat voor stilistich muzikaal kader dan ook te passen en amper moeite doet om zuiver te zingen, is het een opgave om het nummer te beluisteren. En ook al werd het grootste deel van Skeleton Tree opgenomen voordat een tragisch ongeval Cave's leven overhoop gooide, zou het nummer, volgens Cave-exegeten, daarover gaan. Cave's zoon Arthur kwam twee jaar geleden om het leven nadat hij van een klif viel bij Brighton, de woonplaats van de familie Cave. Dat alles maakt van I Need You een van de meest rauwe en intieme klaagzangen in popmuziek.
