Ronald Goedemondt toont in ‘Met knielende knikjes’ zijn meesterschap als komiek ★★★★☆

Wie cabaretier Ronald Goedemondt een beetje heeft gevolgd sinds zijn debuutshow Spek uit 2004, weet dat hij al vaker heeft verteld over de hechte band met zijn vader, die in de shows liefdevol ‘papa’ wordt genoemd. In voorstelling De R van Ronald uit 2013 zit een reisverslag van de rondreis door de Verenigde Staten die Goedemondt senior en junior samen maakten in een grote SUV. Diezelfde show bevat ook de geweldige conference ‘Papa en The Beatles’, waarin Goedemondt vertelt dat hij nooit weet wat hij papa voor zijn verjaardag moet geven en hem daarom ieder jaar weer iets van zijn favoriete band geeft. Er volgt een eindeloze opsomming van Beatles-gerelateerde cadeaus, tot er een verjaardag komt waarop vader ineens midden in de kring met familieleden uitschreeuwt: ‘En nou is het afgelopen met die spullen van The Beatles!’

Dat Ronalds vader anderhalf jaar terug is overleden, is dus een gebeurtenis die de cabaretier maar moeilijk buiten zijn theaterwerk heeft kunnen houden. Hij benoemt de gebeurtenis bijna als een terzijde, na ongeveer een halfuurtje, als zijn nieuwe, achtste voorstelling Met knielende knikjes al goed uit de startblokken is geschoten met veel grappen en luchtigheid. Subtiel geeft Goedemondt het overlijden vervolgens een plek in zijn voorstelling, door steeds iets meer te vertellen over de begrafenis en zijn rouwproces. ‘Het verdriet kwam niet meteen’, zegt hij serieus, ‘het kwam er schoksgewijs uit.’ Daar komt dan ook weer de nodige humor bij kijken. Zoals tijdens een bezoek aan de bouwmarkt, waar hij voor hij het wist stond te snikken in het gangpad tegenover een willekeurige Praxis-medewerker.

In meerdere opzichten is Met knielende knikjes een echte Goedemondt-show geworden, met alle vertrouwde elementen. In een abstract decor van dwars door elkaar gekruiste doeken in de kleuren wit, rood en zwart, maakt hij op lekker absurde wijze zijn entree (iets met konijnenoren). In zijn verhalen weet Goedemondt de kleine irritaties uit het dagelijks bestaan weer op te blazen tot epische proporties. Onder meer de ‘teringkleine pedaalemmertjes’ in de badkamer moeten het ontgelden. Na de dood van zijn vader belandde Goedemondt in een fase waarin hij zichzelf graag verdoofde met drank en eten (‘veel friet’). Dat resulteert dan weer in een enorm grappig verhaal waarin hij zich midden in de nacht overgeeft aan de bestelling van een patatje kapsalon.

Op sommige momenten voelt de door Martijn Bouwman strak geregisseerde show wel een beetje als het invullen van een succesformule. Er zijn ook nu weer kleurrijke reisverhalen, waaronder een trip naar Oslo met de Cityhopper. Zo gauw Goedemondt een bijzondere locatie laat vallen – de kermis of het golfzwembad in dit geval – weet je als trouwe kijker: nu krijgen we een zeer plastische beschrijving van alle gorigheid die hij op die plekken heeft aangetroffen. Maar zulke conferences zijn vervolgens zo goed en grappig uitgewerkt, dat je alsnog met gemak voor de bijl gaat.

In de ruime 105 minuten die Met knielende knikjes duurt toont Ronald Goedemondt zijn meesterschap als een van de beste komieken van het land. Alles klopt aan de performance: de energieke, beeldende manier waarop hij een situatie neerzet, de effectieve manier waarop hij daarin de grappen plaatst met verrassende gebaartjes en stemmetjes. Terwijl de situatie an sich al komisch is, strooit Goedemondt er altijd nog een paar extra fijne formuleringen tussendoor. De kermis omschrijft hij bijvoorbeeld als ‘het grootste openluchtfestival voor kindermishandeling dat er is’, om meteen daarna een suikerspin te vergelijken met isolatiemateriaal.

Liefdevol spreekt Goedemondt over de ‘familiecultuur’ in zowel zijn eigen gezin nu met vriendin en 8-jarige zoon, als in de familie uit zijn eigen jeugd. En als er dan iemand wegvalt, dan zijn het altijd de kleine dingen en handelingen die je het meest gaat missen, vertelt hij in een terugblik op zijn vaders eigenschappen. De comedy van Goedemondt is zelf ook een ode aan de kleine dingen in het leven: zijn oog valt continu op schijnbaar irrelevante details, die hij als geen ander weet om te zetten in goede grappen.