Reis naar het noodlot

'De dames lieten zich in zware draagstoelen vervoeren door negers, die gedwongen werden in de pas te lopen door een wakil met zijn zweep, omringd door soldaten afkomstig van de Divan.' De dames in kwestie waren de Nederlandse Alexandrine Tinne (1835-1869, meestal Alexine genoemd) en haar moeder. De twee verlieten de pathologische verveling van de Haagse salons om puur voor de lol de Nijl af te zakken. De even wilskrachtige als verwende Alexine stelde zelf haar privékaravanen samen.

Alexines verhaal is even excentriek als tragisch. Dankzij het puissante vermogen van haar overleden vader, maken zij en haar moeder gewaagde expedities, de luxe van thuis met zich meeslepend, onder meer kamermeisjes, ijzeren ledikanten en 32 kisten meubelen, gravures, boeken en spiegels. Ze trokken langs de Nijl naar gebieden waar het wemelde van de slavenhandelaren, waar dodelijke ziekten gaten sloegen in de manschappen, en waar dagelijks strijd moest worden geleverd met de omgeving.

Historicus Robert Joost Willink is diep in de details gedoken, vooral van Alexines dramatisch verlopen tweede expeditie via de Nijl naar Soedan. Jammer genoeg is hij geen groot stilist en blijft hij erg dicht op zijn studiemateriaal zitten.

Alexine heeft de rauwe realiteit aan den lijve ondervonden. Van haar Soedan-expeditie keert ze terug met een aantal lijkkisten, waaronder die van haar moeder. Enige jaren later wordt ze door Touaregs vermoord in de Libische woestijn.