Ragdoll is graadje gruwelijker dan u gewend bent

Er huist een seriemoordenaar in de bestsellerlijsten met een extra duister rafelrandje. De 'killer' vermoordt in Londen zes mensen en zaagt zijn slachtoffers daarna in stukjes. Vervolgens knutselt hij met de losse ledematen een nieuw lijk in elkaar. Deze 'lappenpop' legt hij in een appartement tegenover de woning van rechercheur William Fawkes.

De politieman, bijnaam Wolf, is een tijdlang geschorst geweest omdat hij in de rechtszaal een vermoedelijke moordenaar had aangevallen, net nadat de rechter hem had vrijgesproken. De verdachte was in de ogen van Wolf de gevreesde 'crematiemoordenaar'.

Wolf mag nu in de weer met de nieuwe moordenaar, die van de Britse pers de bijnaam 'lappenpopmoordenaar' krijgt. We volgen de getormenteerde Wolf en zijn collega's Emily Baxter en Alex Edmunds op de jacht, waarbij ze vaak voor de voeten worden gelopen door de hijgerige media. Een van de journalisten is trouwens de ex van Wolf, zij krijgt een lijstje van de moordenaar toegespeeld met zijn volgende slachtoffers. Ook op de lijst: rechercheur Fawkes.

Het is allemaal flink over the top wat Daniel Cole in zijn debuut aan het papier toevertrouwde. Denk Hannibal Lecter (Silence of the Lambs), maar dan een graadje of twee gruwelijker. Ragdoll is best knap in elkaar gezet (Cole heeft veel films en series uit het genre bestudeerd, zoveel is duidelijk), maar voor menig thrillerliefhebber is het wellicht een beetje té.

Hoe dan ook, de uitgevers hebben er het volste vertrouwen in dat zij met Daniel Cole, een voormalige ambulancebroeder, een grote vis aan de haak hebben geslagen. Ragdoll werd groot in de markt gezet, het boek werd in 35 landen verkocht, de filmrechten aan de hoogste bieder gegund.