Pubers, omarm wie je bent, is de boodschap van de uitbundige jongerenvoorstelling Zinderella ★★★☆☆

Met het glinsterende muiltje zoekt Prins Charming dit keer niet het bevalligste meisje van het bal, maar diegene die het meest zichzelf is. En voilà, een van de zes performers die daarvoor nog flink worstelden met hun negatieve zelfbeeld, glijdt in het schoentje en wordt zwierig opgetild. Pubers, omarm wie je bent en reken af met die hypergevoelige angst voor wat anderen van je vinden. Die boodschap onderstreept regisseur Moniek Merkx met haar uitbundige jongerenvoorstelling Zinderella (10+), gemaakt met het Rotterdamse Maas theater en dans en het Groningse NITE (Noord Nederlands Toneel en Club Guy & Roni). Daarbij citeert Merkx vrolijk uit eerdere bekroonde regies met bijvoorbeeld de aanrechtmaskerade uit Hallo familie (8+, 2018) en de waterballetfinale uit Liefde (8+, 2016).

Van grijze muizen in kostschooluniform transformeren de Zinderella-performers tijdens een bandeloos bal via bonte kostuums van Maison The Faux in hun onnavolgbare zelf. Of dat nu een Thaise homoseksuele danser in slangenprint is, een breedgeschouderde ballerina op plateauzolen of een liefkozende paardenman in jurk die gevoelens spiegelt. Eerder sleurde Bodine Sutorius zichzelf nog over de vloer aan haar ‘vervloekte’ afrokrullen. En probeerde Art Srisayam gehakt te maken van scheldwoorden als pinda, banaan en flikker die hij ‘als grapje’ krijgt toegesist.

Eén kind en zes tieners verbeelden tussendoor, onder aanvoering van ‘stiefmoeder/fee’ Sara Giampaolo, fragmenten uit het Assepoester-sprookje, zoals een poetsballet in de keuken en een lakeienmars met proclamatie. Op band gaat klavecimbelmuziek naadloos over in beats, bliebjes en baslijntjes. Maar op het podium matchen sprookje en volwassenwordingsthema niet helemaal lekker. Het gevecht om de kroon wringt met het uitvergrote pubergedrag. Wel gooit Merkx de teugels flink los. Niks is gek. En zo voelt vreemd toch weer vertrouwd.