Pop
* * *..
Tom Waits: Glitter & Doom Live. Anti/PIAS.
Tom Waits ging vorig jaar zomer met zijn Glitter & Doom-tournee aan Nederland voorbij. Tijdens de concerten, waaruit Waits zelf de beste fragmenten voor deze cd selecteerde, gaf hij vooral ruimte aan die stukken waarin hij eens lekker te keer kon gaan. En hield hij zijn meer romantische kant op de achtergrond. De nadruk lag op zijn recente werk, en hoewel hij tijdens de concerten altijd wel een pauze inlaste voor een liedje uit de jaren zeventig, is het oudste nummer hier Singapore van Rain Dogs uit 1985.
Waits maakt er een soort bulderversie van, zoals hij in meer liedjes een bijna aanstellerige toon aanslaat. Er wordt knap gemusiceerd, maar ook wat lomp, je mist een Smokey Hormel of Marc Ribot die bij eerdere tournees voor subtiliteiten konden zorgen. Het is nu door al het kabaal, en net iets te veel liedjes van wat mindere platen als Bone Machine (1992), snakken naar een rustpunt. Live Circus en I’ll Shoot The Moon zijn dan ineens bijna een verademing.
Waits wil duidelijk af van zijn imago als nachtclubzanger, zoals hij op eerdere live-platen naar voren komt, maar hij schiet hier net iets te ver door. De kwaliteit van zijn liedjes staat buiten kijf, maar een volgende keer iets minder schreeuwerig graag.
Op de tweede cd heeft Waits een reeks grappen achter elkaar gezet die hij maakte als inleiding op zijn liedjes. Leuk om zijn krankjorume hersenspinsels een keer te horen, al tokkelend op de piano. De volhouder wordt beloond met een mooi, zowaar klein gehouden, Picture In A Frame.
Knap samenspel Them Crooked Vultures
* * * *
Them Crooked Cultures: Them Crooked Cultures. RCA/Sony Music.
En ineens was daar deze zomer de aankondiging van een heuse ‘supergroep’: Them Crooked Vultures.
Led Zeppelin-bassist John Paul Jones, Dave Grohl van de Foo Fighters en Josh Homme van onder meer Queens Of The Stone Age waren al samen live te zien (onder meer op Lowlands) en sloegen vervolgens de handen ineen voor een compleet studioalbum.
Het is knap hoe alle kwaliteiten waaraan de heren hun reputatie danken hier naar voren komen, en het toch een coherent geheel is geworden. Josh Homme lijkt compositorisch de belangrijkste inbreng te hebben gehad. De sound ligt het dichtst bij die van Queens Of The Stone Age, maar ook de typische stoner-rock-tempowisselingen waar Homme ooit naam mee maakte, keren hier terug.
Maar zonder de geweldige ritmesectie had Homme het niet gered. Dave Grohl is een geweldig rockdrummer, schatplichtig aan Zeppelins John Bonham – niet zo gek dat hij met John Paul Jones zo’n volleerd duo vormt.
Them Crooked Vultures is een lekker gemeen klinkende spannende rockplaat waarop experiment niet wordt geschuwd, voor elk idee lekker de tijd genomen is, en de luisteraar niet alleen met knappe gitaarriffs en drumroffels om de oren wordt geslagen, maar ook onder de indruk raakt van subliem samenspel.
