Popsterprotest tegen Trump werkt juist averechts

Op 9 november, the day after, trok Lady Gaga met een strapless zwarte jumpsuit en een protestbordje naar de Trump Tower in New York, en dus naar de residentie van de aanstaande president van de Verenigde Staten. Zij beklom een naast de toren geparkeerde vrachtwagen en liet zich fotograferen, met dat tekstbord: 'Love Trumps Hate.'

De actie maakte weinig los. Behalve bij rechts Amerika, dat toch al in een feeststemming verkeerde. De nieuwssite Breitbart hoefde weinig meer te doen dan de foto van Lady Gaga op de site te zetten, onder de kurkdroge kop: 'Lady Gaga protesteert op een vuilniswagen naast de Trump Tower.'

Oeps, ze stond inderdaad op een sanitation truck. Prachtige symboliek in de dageraad van het nieuwe Amerika en dus een cadeautje voor de Breitbart-lezers en de zegevierende Trump-aanhangers. Ach gut, kijk haar nou, dachten die, Lady Gaga is bang en boos. Maar Lady Gaga heeft zich de afgelopen jaren natuurlijk geen zorgen hoeven maken over haar baan in, noem eens wat, de kolenindustrie.

Begin deze week verscheen een stuk in The New York Times van de cultuurjournalist Amanda Hess. Het was een oproep aan popsterren en artiesten de anti-Trump-acties te staken. Ze hebben volgens Hess een averechts effect en zijn pure Trump-propaganda, want de Trumpianen zien er al hun vooroordelen in bevestigd. Zij zien een culturele elite in het nauw, en sterren die plotseling uit hun luchtbel van zelfgenoegzaamheid spatten. Uit potsierlijke acties als die van Gaga spreekt volgens de Trump-aanhang vooral de paniek van de verliezer.

Als de punkband Green Day - een steenrijke miljoenenband - bij de uitreiking van de American Music Awards een liedje zingt met de tekst 'no Trump, no KKK, no fascist USA', dan vallen de Trumpaanhangers van hun tv-stoel van het lachen. Je hoort ze naar het beeldscherm schreeuwen: 'Lósers.'

Niet meer doen, zegt Amanda Hess. 'Al die boze tweets, therapeutische Instagramgetuigenissen en bevlogen speeches op het podium troosten misschien de fans, maar ze zijn onbedoeld brandstof voor de tegenpartij.' Die vindt het gehuil van de culturele en links georiënteerde bovenlaag van Amerika prachtig, en ziet er alleen maar een nieuwe maatschappelijke waarheid in. Het is de popsterren (van Beyoncé tot Lady Gaga en topacteurs van Robert Downey Jr. tot Scarlett Johansson) ondanks hun enorme podium en bereik kennelijk niet gelukt het publiek te bespelen en de meningsvorming te sturen. De elite is uitgeregeerd, het volk is aan de macht.

Mooi voorbeeld, volgens Hess: de foto die de actrice Lena Dunham deelde op Instagram, van zichzelf in een natuurpark te Arizona. Zij was daar, volgens zichzelf, om het verdriet van de verkiezingsuitslag te verwerken. Leuk voor de Dunham-fans. Maar Breitbart plaatste de foto op de site onder de kop: 'Rouwende Lena Dunham zoekt antwoorden in de wildernis van Arizona na de overwinning van Trump.' En de Breitbart-lezer dacht: o ja, Lena Dunham is zo geschrokken dat ze snel even op vakantie moest. Briljante Trump-promotie, gratis aangeleverd door de oppositie.

De Trump-tranen van cultureel Amerika hebben hetzelfde effect als dat tenenkrommende liedje Jij bent welkom, dat op YouTube verscheen om in Nederland de vluchteling een hart onder de riem te steken. Met zulke zingende vrienden heb je geen vijanden meer nodig.