Podcast Over Haar bespreekt vooral in de Randstad het taboe op lichaamsbeharing ★★★☆☆

Een paar jaar geleden ontdekte Carolien Borgers een instagramaccount van een vrouw die haar beenhaar liet groeien. Ze appte de foto’s door aan een vriendin en vergezelde ze van een kotssmiley, ‘want gadverdamme wat een goorheid’. Maar de blik van de cabaretier kantelde. Nu onderzoekt ze voor Linda waarom we dat toch zo’n vieze combinatie vinden, vrouwen en lichaamshaar.

Over Haar is een 6-delige podcast over ‘harige benen, harige oksels, harige kutjes’, zegt Borgers aan het begin van elke aflevering. ‘Als je nu al over je nek gaat, zou ik zeker blijven luisteren.’ Met vriendinnen bespreekt ze de vanzelfsprekendheid van scheren, vaak al vanaf het moment dat de eerste haartjes verschijnen in de puberteit. De serie gaat over de sociale druk er ‘zo glad als een dolfijn’ bij te lopen, de tijd en het geld die het ontharen kost gedurende een vrouwenleven, hoe Gilette in de 20ste eeuw schaamte creëerde die er eerder niet was.

Daarmee heeft de cabaretier een geweldig onderwerp te pakken. Want in dat kleine haarzakje schuilt natuurlijk een groter maatschappelijk debat. Een waarin vrouwen - en mannen in mindere mate - steeds meer vraagtekens zetten bij de heersende normen op het gebied van de seksen. Waarom zijn er verschillen in beloning, waarom doen vrouwen nog altijd meer in het huishouden en, inderdaad, waarom staat de helft van de bevolking elke ochtend weer braaf een scheermesje over haar oksels te halen? Wat die laatste vraag betreft komt de podcast tot een verrassend antwoord: het is simpelweg nog meer werk om te breken met de norm. Wie het lichaamshaar laat groeien, is anderen verantwoording schuldig. Is het een statement? Ben je nu een feminist? Zo’n zure? ‘Door iets te laten, word je een activist’, zegt Borgers. En dat wil ze niet.

De cabaretier put flink uit haar eigen sociale kring. Daardoor zijn de gesprekken open en intiem, wat fijn is bij dit onderwerp. Maar het is ook een nadeel. Dit is de randstedelijke vrouwelijke voorhoede, types die al veel bezig zijn met feministische thema’s. Weinig is zo universeel als lichaamshaar en daardoor ben je op een gegeven moment ook wel benieuwd hoe er op het platteland van Friesland over wordt gedacht. In een van de sterkste fragmenten gaat Borgers - die zich een jaar niet schoor voor deze podcast - de straat op om te horen wat voorbijgangers van haar behaarde benen vinden. Vooral de vrouwen reageren geschokt. ‘Veel te veel’, zegt een van hen. ‘Echt lelijk. Dat moet eraf.’

Het was fijn geweest als Borgers de blik iets vaker naar buiten had gericht. Tegelijkertijd is het maar de vraag of dat iets had uitgemaakt. Zelfs de feministisch angehauchten conformeerden zich na een paar scheerloze weken veelal weer aan de dolfijn-norm.