Pech onderweg en andere reissores
’Het rampzaligste aan mijn reis naar huis was allereerst het besluit daartoe.’ Sterke eerste zin van een verhaal dat achteraf niet eens zo rampzalig blijkt te verlopen, hoewel de auteur bijna wordt overreden als hij flink beschonken in een berm ligt te pitten – detail....
In de uitgave van The best of Lonely Planet vertellen reisgidsenauteurs van de populaire gidsenserie over hun lotgevallen onderweg. Het is een bundeling van verhalen die eerder verschenen. Blunders en rampverhalen zijn vaak leuk om te lezen, je eigen vakantiesores verbleken tenslotte als je leest hoe een gidsenschrijver Vietnam wordt uitgezet en de rekening krijgt gepresenteerd voor zijn ticket.
Het mooie van goed afgelopen pech-onderweg is dat er achteraf vrijwel altijd een ‘mooi verhaal’ inzit, hoewel dat tijdens de gebeurtenis zelf meestal niet doordringt. ‘Als een echte ontdekkingreiziger zou ik sabbelen op het zand en stikken’, schrijft een auteur die strandt in de woestijn met een minimale voorraad water. Onverwachte ontmoetingen met wilde dieren: altijd een goed verhaal.
De schrijver van het stuk over een ontvoering in Marokko – hij werd met geweld een Mercedes ingesleurd door een Marokkaan die hij al bijna als vriend beschouwde – wist van opluchting nauwelijks wat hij doen moest, toen hij de gastvrijheid van zijn ‘ontvoerder’ en diens moeder ervoer.
The best of... is met z’n 592 pagina’s nogal dik voor de vakantiekoffer. De altijd praktische gidsenserie heeft dit keer geen oplossing voor het door henzelf gecreëerde probleem. Wij wel: sla de paperback in het midden open en snijd het kartonnen ruggetje voorzichtig van boven naar beneden door. Neem ieder de helft mee. We kennen vakantiegangers die met hun gelezen vakantiepaperbacks de barbecue aanmaken, maar dat kunnen we alleen adviseren in uiterste noodgevallen.
Nell Westerlaken
