CD-recensiewalking like we do
Op haar nieuwe album heeft The Big Moon de gitaren jammer genoeg ingeruild voor de piano ★★★☆☆
Wie in de jaren negentig van bands als The Breeders, Elastica en Sleeper hield, veerde in 2017 op bij het horen van Love In The 4th Dimension, het debuutalbum van The Big Moon uit Londen. Frontvrouw Juliette Jackson kan een liedje schrijven; de andere drie vrouwen brouwden er heerlijke indierock bij.
Op Walking Like We Do, het tweede album, verlegt The Big Moon de koers: minder gitaar, meer piano, meer synthesizer. Dat is best een beetje jammer.
Jacksons songschrijverstalent is nog even groot, laat dat gezegd zijn: in Don’t Think, Dog Eat Dog of Holy Roller voel je de donkere onderstroom onder het lichtvoetige liedje en is Jackson haast een vrouwelijke-millennialuitvoering van Ray Davies met een scherp oog voor de tegenstellingen in het Londen van haar tijd.
Toch valt te hopen dat Jackson en haar vriendinnen de elektrische gitaren nog niet verkocht hebben. En dat ze ze meenemen naar Amsterdam, als The Big Moon 13/3 in Paradiso komt spelen.
The Big Moon
Walking Like We Do
Pop
★★★☆☆
Fiction/ Universal
