Ook uit

Go Get Some Rosemary (Ben en Joshua Safdie). De vader van Sage en Frey is een opvoedkundige ramp. Hij heeft zijn zoons maar twee weken per jaar onder zijn hoede, maar zelfs in die korte tijd gaat het mis. Impulsief en onverantwoordelijk is hij, maar ook liefhebbend en vertwijfeld. Go Get Some Rosemary is een rauw, beklemmend en dicht op de huid gefilmd portret van een onmogelijke man, gezien door de ogen van zijn kinderen. De Newyorkse broers Safdie baseerden de film op hun eigen jeugd. In het Eye Film Instituut, Amsterdam. PK

* * *

Cairo Time (Rubba Nadda). De romantische vakantie in Cairo met haar man laat op zich wachten vanwege werk; Juliette doodt de tijd met diens assistent Tareq. Overduidelijk tot elkaar aangetrokken zwerven ze door de stad; hun gesprekken zijn even veelbetekenend als hun stiltes. Zoals gebruikelijk valt er op Patricia Clarkson weinig aan te merken. Maar vooral Alexander Siddig maakt indruk, door van deze alleenstaande Egyptische man een prachtig rond karakter te maken – sexy, grappig, intelligent. Zo’n portrettering is niet alleen zeldzaam in films, het zorgt er ook voor dat diepgang het hier wint van ouderwets exotisme. In 5 zalen. FS

* *

Crime d’amour (Alain Corneau). Van meet af aan heeft deze psychothriller iets kunstmatigs. Dat past enigszins bij de plot, over een jonge topfunctionaris van een multinational (Ludivine Sagnier) die zich tot de rivale van chef Kristin Scott Thomas ontpopt – en daarbij haar ijskoude werkstijl soms letterlijk kopieert. Maar het ligt ook aan Corneau’s ouderwetse, houterige regie. Aardig is de hoofdrol van Scott-Thomas, maar wanneer zij halverwege het veld ruimt moet tegenspeelster Signier de film dragen, en dat kan ze niet. In 11 zalen. Kevin Toma

*

The Last Airbender (M. Night Shyamalan). Een ding kun je leren van M. Night Shyamalan: met één bijzondere film (The Sixth Sense) kun je een dusdanige ‘darling’ worden dat beroerd werk nog lang als ‘foutje’ wordt weggeredeneerd – door critici en publiek. Maar er zijn grenzen. Zelfs de meest welwillende bioscoopganger moet zijn best doen iets te vinden in het slappe script, beroerde acteerwerk en de onaflaatbare stroom tai chi-oefeningen van de personages in The Last Airbender, nota bene het begin van een trilogie. In 84 zalen. FS