Review
Oh No: ultralichtvoetige poprefreintjes met funkende baslijnen
Het Londense label Hyperdub kaapt alle leuke dancevrouwen weg. Dubstepproducer Ikonika en de Koeweitse Fatima Al Qadiri brengen er hun platen uit en het toptalent is de Canadese Jessy Lanza.
Op Oh No maakt Lanza op het eerste gehoor wat ironisch klinkende elektro-r&b, die na wat serieuzere luisterbeurten toch steeds meer gewicht krijgt.
In VV Violence lijkt Lanza Prince te citeren, uit zijn kale elektrofunkperiode ten tijde van Controversy. Wat plaatst ze haar afgemeten synthbliepjes mooi naast die strak funkende baslijn, en wat wordt dat nummer aanstekelijk als na het refreintje van piepende en hijgende meisjesstemmen een paar diepe bassdrums inslaan.
De vroege jaren tachtig blijven heersen: bij Never Enough denk je even te luisteren naar een remix van New Orders Blue Monday, maar Lanza trekt ook dat nummer naar zich toe met een ultralichtvoetig poprefreintje. Het cryptische discoliedje It Means I Love You, gezongen in heliumstem, bouwt Lanza uit tot een vierkant beukende dansvloervuller.
Met Jessy Lanza gaan we nog wat beleven. Donderdag en vrijdag in Amsterdam (De School) en Rotterdam (Bird), bijvoorbeeld.
