Nokia en Motorola strijden om markt in arme landen

De telefoon is ontwikkeld op initiatief van tien aanbieders van mobieletelefonie, die bij de wereldwijde GSM-vereniging (GSMA) zijn aangesloten.Motorola verwacht zes miljoen stuks af te zetten aan deze aanbieders, diegevestigd zijn in onder andere India, Nigeria, Bangladesh en Kenya.

Door onherbergzaam gebied en lange afstanden is het in deze landendoorgaans te kostbaar een vast netwerk aan te leggen. Vandaar dat ze hettijdperk van de vaste telefonie vrijwel helemaal overslaan. In 2002 hadden120 landen, waaronder Maleisië, Uganda en Venezuela, al meer mobieletelefoons dan vaste lijnen.

Volgens de GSMA leeft 80 procent van de wereldbevolking inmiddels ingebieden met dekking door mobiele telefonienetwerken. 25 Procent van dewereldbevolking maakt daarvan gebruik. De hoge kosten van een mobieltjezijn volgens de GSMA de belangrijkste hindernis.

Volgens ontwikkelingseconomen valt dat te betreuren: uit onderzoek vande London Business School blijkt dat tien extra telefoons per honderdinwoners van een gemiddeld ontwikkelingsland, leiden tot 0,6 procent extragroei. Een mobiele telefoon stelt arme boeren in staat prijzen voor hunlandbouwproducten na te lopen; mensen die werk zoeken, kunnen er veel tijdmee besparen; soms kan er geld mee worden overgemaakt. Op het plattelandvan veel arme landen wordt de mobiele telefoon vaak door meerdere mensengedeeld.

Met de mobiele telefoon gaat Motorola de strijd aan met zijn Finseconcurrent Nokia. Nokia is niet alleen wereldmarktleider, maar heeft ookeen dominante positie in snel groeiende markten als India en China. Vooralnu westerse landen steeds verzadigder beginnen te raken, lonken deontwikkelingslanden voor beide aartsrivalen. In India komen er maandelijksmeer dan anderhalf miljoen gebruikers van mobiele telefonie bij.

Nokia bracht eerder een goedkope mobiele telefoon uit. Ook zet hetbedrijf een fabriek in India neer om dichterbij zijn afzetmarkt te zitten.