Niet eerder vond Traumahelikopter zo knap de balans tussen rudimentaire jakkerpunk en melancholie ★★★★☆

Exact tien jaar geleden verscheen het titelloze debuutalbum van het Groningse trio Traumahelikopter, dat er goed inhakte bij iedereen die van garagepunk en rauwe rock-’n-roll houdt.

Tussen 2013 en 2016 verschenen drie albums. Daarna droogde het op. Tot nu. Ruim zes jaar na Competition Stripe verschijnt Save Yourself.

Zelfde bandbezetting, zelfde uitgangspunt, maar toch is er verdieping: niet eerder vond Traumahelikopter zo knap de balans tussen rudimentaire jakkerpunk (twee gitaristen en een wijdbeens staande drummer) en de melancholieke kant van frontman Mark van der Ploeg, die op albums twee en drie al doorschemerde.

Hij bezingt zijn wanhoop nu zelfs een keer in het Nederlands, in Geen zon: ‘De leegte, het leed, de stilte, de kreet.’ Een van de mooiste liedjes van het album, Please Don’t, is een smeekbede: ‘Please don’t take our youth (...) please don’t waste our lives.’ Wereld, spaar ons, als het even kan. Ondertussen dansen en springen de gitaarlijntjes levenslustiger dan ooit.

Welkom terug, Traumahelikopter, hij is lekker. Komt natuurlijk mooi uit dat Save Yourself verschijnt tijdens het ESNS-weekend in eigen stad: vrijdagmiddag releasefeestje bij Buurman & Buurman Westend, in de immer levendige onofficiële ESNS-randprogrammering.