Naaz Mohammad heeft haar geestelijk welzijn én haar liefde voor muziek teruggevonden ★★★★☆

Er gloorde zo’n mooie toekomst. Naaz Mohammad werd door de Volkskrant uitgeroepen tot veelbelovendste talent van 2018, bracht haar eerste ep Bits of Naaz uit, die alom positief werd besproken, en ze mocht twee Edisons in ontvangst nemen. En toen... stilte. De Koerdisch-Nederlandse zangeres had gekozen voor een leven met man en hond. Dus noem Never Have I Ever gerust een comebackalbum. Ook in de zin dat de zangeres een mentale terugkeer heeft gemaakt van een donkere plek. Haar mentaliteit van keihard werken leidde tot een chronische depressie, en tot dat burgerlijke bestaan, ver van de muziekindustrie.

Maar producer Dylan van Dael spoorde haar aan om het weer te proberen. En Never Have I Ever is een getuigenis geworden van hervonden geestelijk welzijn en onafhankelijkheid. In het titelnummer zingt ze over haar uiteindelijk mislukte relatie ‘I’m interested in a lot of things but none of them seem to be you.’ Piano en strijkers begeleiden een zangeres die kalm de balans opmaakt van haar recente verleden.

Tuurlijk, juist nu is er genoeg te vieren. In Alive, een popbriljantje waar Taylor Swift voor zou tekenen, schreeuwt ze vanuit het oog van een muzikale orkaan: ‘Alive, alive, alive.’ En het in het Koerdisch gezongen Azadi is een dansbaar statement van een jonge vrouw die eindelijk trots durft te zijn.

Maar introspectie, op een bedje van akoestische instrumenten, heeft het roer overgenomen van de vrolijke elektronische pop van toen. Met tot in de puntjes verzorgde vocale harmonieën en een stem die nu eens streelt en dan weer uitdaagt. Een volwassen statement van een begenadigd singer-songwriter.