Moon tiger is een scherpe, innemende roman over een scherpe, innemende vrouw

‘De moon tiger is een groene wierookspiraal die ’s nachts langzaam opbrandt en muggen verdrijft en uiteenvalt in stukjes grijze as.’ Aldus de ik-figuur in Penelope Lively’s roman Moon tiger, ongeveer halverwege het boek. Deze roman uit 1987 (destijds bekroond met de Booker Prize) vertelt het verhaal van historicus, oorlogscorrespondent en bestsellerschrijver Claudia Hampton.

Het beeld van de wierookspiraal is exemplarisch voor het verhaal, dat niet chronologisch is verteld, maar via door elkaar heen kringelende draden. Vanaf haar sterfbed in een Londens ziekenhuis doet Claudia (‘Ik ben met de eeuw oud geworden; er is van geen van ons tweeën nog veel over’) haar afwisselend trotse, verongelijkte, zelfingenomen en ontwapenende verhaal. Telkens terugkerend element is haar korte maar intense liefdesrelatie met de Britse tankcommandant Tom Southern, in Caïro ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Het was tijdens een laatste samenzijn met Tom dat Claudia zich bewust werd van de moon tiger, op het tafeltje naast het bed. Lively’s roman is als Claudia zelf: messcherp en toch innemend.