Mooie onderzee-opnamen, suf commentaar

Het leven van een zeeschildpad is niet eenvoudig. Als baby’s van een centimeter of vijf kruipen de diertjes uit hun ei, om direct in alle eenzaamheid aan een zware tocht te beginnen. Eerst moet het water bereikt worden, daarna volgt een duizenden kilometers lange reis door de oceaan.

Volwassen zeeschildpadden kunnen een meter lang worden en wegen zo’n honderdvijftig kilo. Maar voor het zover is, loert van alle kanten gevaar. De natuurdocumentaire Turtle: The Incredible Journey volgt de volwassenwording van de onechte karetschildpad, een bedreigde diersoort. Het beest legt een omslachtige migratie af die vijfentwintig jaar duurt. Slechts één op de tienduizend schildpadden overleeft deze odyssee.

Turtle bevat schitterende onderwateropnamen. Delen van de film werden opgenomen in een zwembad, of aangedikt met visuele effecten. Maar verreweg het meeste camerawerk vond in zee plaats, en de beelden van scholen hamerhaaien, potvissen en dolfijnen zijn adembenemend.

Dat kan niet gezegd worden van de commentaartekst, die in de Nederlandse versie wordt uitgesproken door Georgina Verbaan. De vele herhalingen en rammelende zinsconstructies zijn storend, net zoals de opdringerige filmmuziek. De lange opsomming van gevaren – van krabben tot olie en van stormen tot visserij – pakt eerder saai dan spannend uit.