Mensen die van vakantie houden zijn vooral gelukkig met hun leven buiten vakantie

De flexibele opiniemaker verdedigt wekelijks een opinie waaraan op dat moment behoefte is. Ditmaal: alles gaat altijd maar door.

U leest dit vandaag, maar ik schreef het vorige week. Ik ben namelijk op vakantie. Zo probeer ik het gevoel weg te nemen dat altijd alles maar doorgaat. Dat je achter de feiten aanloopt en die nooit zult inhalen. Misschien moet je even helemaal weg, zeggen mensen dan. Daarna voel je je weer helemaal opgeladen. Ik heb geen idee hoe dat voelt. Toen ik nog een vaste baan had, hoorde ik mijn collega’s er reikhalzend naar uitkijken of er met weemoed op terugblikken. Ook gaven ze elkaar voortdurend tips over landen waar je bijvoorbeeld naartoe zou kunnen. ‘Sri Lanka, daar moet je heen, want het heeft nu nog de perfecte balans tussen toeristisch en authentiek.’

Hoewel ik in het centrum van Amsterdam woon en een ideale mix van toeristisch en authentiek me dus gestolen kan worden, benijd ik die mensen. Ze zijn zo tevreden. Ergens eten en dan oprecht geloven dat je het nergens lekkerder kunt krijgen. Een wild dier aaien dat helaas niet meer in het wild kan leven na wat de vorige eigenaren het hebben aangedaan. Een lokale taxichauffeur vragen wat hij van de politiek vindt en dan bij thuiskomst vertellen wat een lokale taxichauffeur van de politiek vond en hoe dat je toch wel anders naar de zaken heeft laten kijken.

Ik denk dat mensen die houden van vakantie vooral ook gelukkig zijn met hun leven buiten vakantie. Lekker werken, lekker op vakantie en daarna weer lekker werken. Hun leven gaat maar door en door en daar hebben ze geen enkel bezwaar tegen. Anderen vinden het maar niks. Misschien hebben zij wel behoefte aan deze opinie. Gedeelde smart is immers halve smart. Alles gaat altijd maar door en dat is op z’n minst ingewikkeld.