McCarthy behoedt Spy voor middelmaat
McCarthy's gegoochel met imago behoedt Spy voor middelmaat. De verkleedpartijtjes zijn een fraaie metafoor voor het werk van McCarthy-de-actrice.
Spy begint waar de gemiddelde film in het geheime-dienstgenre doorgaans eindigt: de spion houdt de megalomane schurk onder schot, er volgen wat dreigementen over en weer, de schurk zal weldra de locatie van een tikkende bom onthullen en - plottwist! - de spion niest, schiet en raakt zijn tegenstander precies in het hoofd.
Enter: Susan Cooper, de door Melissa McCarthy vertolkte CIA-analist die vanachter haar bureau fungeert als oog en oor van de spion in kwestie, Bradley Fine (Jude Law). Ook in deze openingsscène compenseert ze zijn laconieke gekluns met zelfverzekerde kalmte en verbluffend strategisch inzicht. Geen geringe prestatie, want stiekem hengelt ze al jaren naar meer dan collegiale aandacht.
McCarthy's personage is een komisch lichtpuntje in een film die op het eerste gezicht een tamelijk flauwe, dertien in een dozijn-Bondparodie lijkt. Volgens de spelregels van haar wereld is ze de anti-femme fatale: in de 40, alleen, ongelukkig, diepcynisch en afgunstig tegenover haar knappere, slankere en jongere collega's in het spionnenvak. Wanneer Fine bij een volgende missie om het leven komt, grijpt Cooper haar kans: ze gaat eindelijk zelf undercover, vastbesloten de moordenares van Fine hoogstpersoonlijk te vangen.
Melissa McCarthy is ouder en dikker dan de gedroomde hollywoodster. Toch zit ze Sandra Bullock en Angelina Jolie op de hielen als best betaalde actrice. Een profiel van de atypische actrice.
Van een smoezelig achterafbuurtje in Parijs gaat het naar zonnig Rome en uiteindelijk Boedapest, allemaal geheel des Bonds, in door haar bazen opgelegde vermommingen (gescheiden moeder, maf kattenvrouwtje) die haar sneue zelfbeeld onderstrepen.
En daar, in dat gegoochel met imago, tilt regisseur-scenarist Paul Feig (Bridesmaids) zijn film net voldoende op om niet in het moeras van generieke spionnenkomedies te blijven steken. Want natuurlijk is McCarthy meer dan de vermommingen waarin haar (mannelijke) superieuren haar het overtuigendst achten - die verkleedpartijtjes zijn een fraaie metafoor voor het werk van McCarthy-de-actrice - en uiteraard is ze oneindig veel cooler dan ze zelf denkt.
En zo leeft ook Spy op. 'Ben jij een man?', briest Cooper op een gegeven moment, in een van haar vele geavanceerd-beledigende tirades. 'Ik zie een reject van The Sound of Music!'
Spy Regie: Paul Feig. Met: Melissa McCarthy, Jason Statham, Jude Law, Rose Byrne, Miranda Hart. 120 min., in 97 zalen.
