Mannenmode in Parijs: Raf Simons gaat aan de haal met rokken

Er zijn maar een paar modeontwerpers die het zich kunnen permitteren een modeshow ver buiten het centrum van Parijs te geven. Met gemiddeld tien shows op een dag, op verschillende locaties in de stad, kiezen de meeste ontwerpers voor een locatie die niet al te moeilijk bereikbaar is – dan weten ze tenminste zeker dat de genodigden komen opdagen. Maar Raf Simons koos donderdagavond voor een show in Noisy-le-Grand, een voorstad ten oosten van Parijs, ongeveer halverwege Parijs en Disneyland.

Dat betekent zo’n drie kwartier reizen met het openbaar vervoer, voor een show van pakweg tien minuten. Dat bezoekers zich ’s avonds laat alsnog stonden te verdringen voor de ingang van een loods die voor de gelegenheid was omgedoopt tot het ‘Raf Simons Lab’, zegt alles over de status van de 51-jarige Belg. Eind jaren negentig maakte hij naam met behoorlijk minimalistische mannenmode waarin veel invloeden van de straat waren te zien – hij zette daarmee de toon voor een nieuw manbeeld en wordt sindsdien op handen gedragen door de hippe voorhoede.

Drie jaar geleden werd hij met veel tamtam binnengehaald als chief creative officer van Calvin Klein, hij moest de focus van ondergoed en parfum naar mode verleggen, maar eind vorig jaar vertrok hij alweer. Hoewel hij belangrijke modeprijzen won met zijn werk voor het bekende Amerikaanse merk, bleef de verkoop zodanig achter dat moederbedrijf PVH besloot om niet langer te investeren in de visie van Simons - die eerder als grote verlosser werd binnengehaald. Niet gek toch, dat Simons boos is?

De show van donderdagavond leek nog het meest op een afrekening met zijn Amerikaanse avontuur. Op T-shirts en boxershorts stonden teksten als ‘STONE(D) AMERICA’. Op de soundtrack klonk een kort fragment van Davis Bowies This is not America, dat eerder te horen was tijdens zijn shows voor Calvin Klein, en er klonk een stem die het had over ‘Big lie…media America, corporate America…fascist America’. Modellen liepen op lompe, zwarte leren laarzen – let op: géén sneakers – en droegen doktersjassen over boxershorts en T-shirts met grafische prints.

Het lichtpaarse tapijt en de in zwart plastic verpakt bureaustoelen maakten het beeld af. Het zorgvuldig geregisseerde spektakelstuk, dat werd georganiseerd door het vooraanstaande Bureau Betak, had precies het underground sfeertje dat Simons zo geliefd maakt. Maar het was niet alleen maar boosheid. De show was net zo goed een viering van zijn nieuwe leven in Antwerpen – de meest letterlijke referentie daaraan waren patches met de tekst ‘My own private Antwerp’ – én een voorstel voor een nieuw silhouet.

Als het aan Simons ligt, gaat de zogenaamde skort een belangrijke rol spelen in de mannenmode. Dat is een broek met een rok eraan vast. De opgerolde, witte broeken-met-rok die Simons presenteerde, werden gedragen met een T-shirt en een nette jas. Dat zag er op de catwalk in Noisy-le-Grand aantrekkelijk uit. Het is nog even afwachten in hoeverre de massa hiermee aan de haal gaat. Maar goed, zoals gezegd, Simons is een voorloper.