Louwriers talent om razendsnel te schakelen tussen typetjes is weer verbluffend in Show must go on ★★★★☆

In een interview in deze krant beloofde podiumbeest Stephanie Louwrier (35) haar alcoholstop minstens vol te houden tot de theaterpremière van Show must go on. Die was woensdag. Afgelopen zomer had ze in een half uur durende Paradeversie haar toeschouwers al betrokken in haar strijd tegen woest drankmisbruik. Niet dat Louwrier een doorsnee-alcoholiste is, voor zover die bestaat. De gulzige dertiger mist een rem. Als ‘haar beest’ onder invloed losgaat, is niemand veilig. Zijzelf zeker niet. Vandaar ook het draaidecor, waarin ze schaamteloos haar heimelijke verlangens en afkickstappen afvinkt. Die stalen carrousel roept vanzelf een dronken gevoel op: verdovend, slierend, gekooid, misselijkmakend. Muzikant Christiaan Verbeek vormt links haar steunpilaar met een elektronische soundtrack.

De eerste helft kent nog die laagdrempelige Parade-vorm waarin Louwrier scherp en gevat steggelt met sarcastisch uitvergrote typetjes zoals haar zalvende drankcoach en een pratende fles Lambrusco. Razendsnel zoekt Louwrier bijval bij haar publiek: ‘No shame! Hoe vet is dat!’ In een theaterzaal tonen toeschouwers echter meer schroom. Toch duwt Louwrier door.

In de tweede helft geeft regisseur Casper Vandeputte gelukkig meer ruimte aan de grillige performer die Louwrier zo uitzonderlijk maakt. Met een glansrol voor het gekooide beest, dat flemend slijmt voor een avondje vrij. En in een duivelse dialoog met familieleden vat ze haar erfelijk belaste strijd tegen alcoholische verleidingen raak samen. Wel dekt Louwrier zich te vrijmoedig in dat deze voorstelling vooral om háár Kick Your Habits-proces draait: ‘Jullie zijn mijn fantasie.’ En het slotakkoord staat nog onvast. Misschien dat ze haar nuchtere (?) afterparty erin kan verwerken?

Verbluffend blijft echter Louwriers razendsnelle schakeltalent: ze switcht moeiteloos van broer tot beest, van coach tot lief en weer naar zichzelf als excentrieke roeszoeker.