Loenatik, te gek!

Aan het begin van Loenatik, te gek! noemt zuster Ten Hoeven (Jacqueline Blom) het de mooiste tijd van haar leven, de periode waarin ze de psychiatrische patiënten de Majoor, Bep Brul, Fats, Mevrouw De Haas en Dr. Doolittle verzorgde in kliniek Zonnedael. Ze mist ze verschrikkelijk, sinds de kliniek is gesloten en haar groepje prettig gestoorden verplicht de samenleving in moest. 'Zonder hen is het leven zo leeg¿, zegt ze tegen haar eigen psychiater. Die uitspraak bevat de kern van dit onvervalste staaltje VPRO-nostalgie: twaalf jaar na Loenatik, de moevie (destijds de afsluiting van de 27-delige tv-serie die tussen 1995 en 2001 werd uitgezonden) brachten scenarioschrijvers Martin Waardenberg en Karin van Holst Pellekaan hun hoogstvermakelijke typetjes opnieuw bij elkaar, om oude tijden te herleven. Het verhaal - de patiënten denken dat de zuster is ontvoerd en spelen een film lang detective - is een kapstok voor een aaneenschakeling van lichtabsurde situatiehumor. Weinig verfrissend, wel sterk en consequent uitgevoerd. De cast is na al die tijd vergroeid met hun typetjes, dat betaalt zich uit.