LEVEN IN TIJDEN VAN AIDS
Sarah schrijft kinderboeken. Maar sinds ze een zoon heeft, is ze aan een roman voor volwassenen begonnen. ‘Ik dacht dat ik van kinderen hield, maar nu weet ik dat dat niet zo is.’ Met oordoppen in, tegen het gekrijs van haar baby, stort ze zich op haar werk....
Het is 1984, Parijs is in de ban van het losbandige leven, hoewel de politie pogingen doet om prostitutie en drugsgebruik in te dammen. Sarah heeft een open huwelijk met Mehdi, een politieagent. Hij vindt het geen probleem dat zij het met haar uitgever doet, zolang ze hem zijn biseksuele pleziertjes gunt.
In de zomer ontmoeten Sarah en Mehdi de jonge Manu, het nieuwe liefje van hun gezamenlijke vriend Adrien.
Manu, die net in Parijs is komen wonen, is een vrolijke jongen met weinig verantwoordelijkheidsgevoel. Uit Amerika komen berichten over een nieuwe ziekte die vooral homoseksuelen treft. Kort daarna wordt Manu ziek.
In de vertrouwd gejaagde, rafelige stijl van regisseur André Téchiné koppelt Les témoins (‘de getuigen’) een historische schets aan een persoonlijk portret van zomaar wat Parijzenaars. Het zijn geen sympathieke mensen: allemaal zijn ze vooral met zichzelf begaan.
Alleen de arts Adrien, wiens introspectie niet verder reikt dan een zwelgend zelfmedelijden, weet zijn ontreddering om te zetten in hulpvaardig gedrag.
Téchiné veroordeelt niet. Zonder commentaar, maar met een scherp oog voor menselijke tekortkomingen geeft hij een overtuigend tijdsbeeld.
De angst voor aids – een ziekte die met een verpletterende onverschilligheid zijn slachtoffers kiest – hakt er even in, maar laat uiteindelijk weinig sporen na. Sarah en haar vrienden gaan over tot de orde van de dag.
Voor jongens als Manu maakte Téchiné deze film: een klein monument voor gefnuikte levenslust.
Pauline Kleijer
