‘Land’ is degelijk, maar niet het aangrijpende drama dat Wright voor ogen moet hebben gestaan ★★☆☆☆

Voordat ze vertrekt naar een eenvoudige, afgelegen berghut, gooit Edee (Robin Wright) haar telefoon in de prullenbak. Een duidelijk gebaar. Edee, getraumatiseerd door een groot verlies, trekt zich terug uit de maatschappij.

In de bergen wil ze een zelfvoorzienend bestaan leiden. Erg goed voorbereid is ze niet. Het bezoek van een nieuwsgierige beer weet ze te overleven, maar de winterse kou en het gebrek aan voedsel dreigen haar fataal te worden. Hulp komt in de vorm van Miguel (Demián Bichir), een vriendelijke man met ruige baard die haar – nadat hij haar heeft opgelapt – streng toespreekt. ‘Alleen iemand die nooit honger heeft geleden, kan denken dat jezelf uithongeren een goede manier is om te sterven.’

Miguel heeft een punt. De manier waarop Edee zichzelf in de nesten heeft gewerkt is niet alleen naïef, het heeft ook iets verwends: alsof de wildernis in dienst moet staan van haar lijden. Toch verlangt het stemmige drama Land dat de kijker de kant van Edee kiest. Ze is een koppige, zwijgzame vrouw, zoals Robin Wright ze in haar carrière als actrice wel vaker speelde. Dit keer nam Wright zelf de regie op zich; het is haar speelfilmdebuut, nadat ze eerder een aantal afleveringen van de televisieserie House of Cards regisseerde.

De regie is degelijk, maar toch is Land niet het aangrijpende drama dat Wright voor ogen moet hebben gestaan. Daarvoor is het scenario van Jesse Chatham en Erin Dignam te doorzichtig, met afgezaagde vooruitwijzingen (natuurlijk gaat een schoenendoos die wordt weggestopt, later alsnog open) en simpele flashbacks (stukje bij beetje wordt uitgelegd waarom Edee rouwt).

De prachtige natuur van de Canadese provincie Alberta, waar de film werd opgenomen, helpt gek genoeg niet mee. Die benadrukt eerder het kunstmatige karakter van het verhaal: het landschap lijkt te mooi om waar te zijn, net als Miguel, die oneindig geduldig en begripvol is.

Het zou niet erg zijn, als we Edee haar sprookjesachtige redder zouden gunnen. Maar Edee blijft een raadsel. Buiten haar eigengereidheid en verdriet laat ze nauwelijks iets van zichzelf zien. Wright is een prima actrice, maar zelfs zij kan weinig met dit karige materiaal.