Lachen om de islam totdat het niet meer kan

Merijn Henfling annonceerde maandag een tour van drie Amerikaanse stand-up-comedians langs Nederlandse theaters (Kunst, 12 november). De heren zijn moslim en gaan bewijzen dat islam en humor best samen kunnen gaan. Maar op de bijgaande foto kijken de grappenmakers de lezer aan met die lege en brutaliserende blik die mensen in de ‘oude wijken’ direct zullen herkennen. Humor?

Ook op MTV wordt de kijker vanaf het scherm op deze wijze geschoffeerd. Gespierde zwarte mannen zijn daar behangen met gouden kettingen, staan tegen een achtergrond van dure auto’s plus hoerig bewegende dames en zijn ondanks al die luxe erg boos, want het bitch en motherfucker is niet van de lucht. Zou de Volkskrant beseffen dat zo’n foto voor veel lezers aanstootgevend is? Is het zo gezien toevallig dat veel zwarte mannen, met name in gevangenissen, zich bekeren tot de islam, een godsdienst, zoals bekend, waarin de man een klein streepje voor heeft?

Henfling schrijft: ‘Hebben moslims wel gevoel voor humor? Je zou bijna denken van niet, na de cartoonrellen van vorig jaar en de Nederlandse cabaretiers die bedreigingen ontvingen uit islamitische hoek.’ De alinea’s die dan volgen moeten duidelijk maken dat wij ons vergist hebben met die Deense kwestie. Moslims hebben hartstikke gevoel voor humor, maar je moet binnen de grenzen blijven die moslims trekken: ‘beledigingen of blasfemie zijn niet te rijmen met hun leven als gelovige’.

Najib Amhali, een van onze nationale knuffel-Marokkanen, komt ook aan het woord: ‘Het is tegenwoordig erg populair een paar krasse dingen over de islam te roepen. Je hebt meteen de aandacht van alle media. Als ik nu harde grappen ga maken over Mohammed, word ik misschien in de kranten geprezen. Maar ik loop ook graag over de Dappermarkt, zonder bewaking, maar met een goed gevoel en mensen die me aanspreken. Dat is een keuze.’

In de kranten geprezen worden bij harde grappen over Mohammed? Waar heeft Amhali de laatste tijd verbleven? Er bestaat een waslijst van voorbeelden die duidelijk maken dat driekwart van de westerse media zich geschrokken en schuldbewust opstelde. Het afschuwelijkste hieraan is dat de profeet zich persoonlijk aan vele gruweldaden heeft schuldig gemaakt en dat hij de wereld agressieve terreur en racisme heeft nagelaten. Dat gaat in deze non-discussie totaal verloren. En ‘aandachtvragerij’? Ik schreef de voorgaande zinnen met echte angst op. En de redactie van de Volkskrant dubt waarschijnlijk of het wel verantwoord is dit af te drukken. Dát is de nieuwe werkelijkheid in Nederland.

Hier spreekt dus de angst, maar ook de onwetendheid over de islam. Die wordt in stand gehouden door onze opvoeders bij de media, die zelf doorgaans geen idee hebben, of wensen te hebben, van de geschiedenis en de huidige werkelijkheid van de islam. In zo’n sfeer komen deze stand-uppers weg met opmerkingen over ‘vooroordelen over de islam’ waarmee zij ‘spelen’. Vooroordelen? Zo langzamerhand rijst uit de beschikbare literatuur een oordeel op, gebaseerd op onderzoek en overweldigend bewijs, dat de islam al 1.400 jaar een gruwelijke werkelijkheid heeft geschapen en elke dag opnieuw schept. Deze literatuur wordt nauwelijks gerecenseerd in onze ‘kwaliteitsmedia’. Die staan meer in dienst van het ‘de boel bij mekaar houden’ en het ‘opvoeden’ van hun lezers, dan in dienst van waarheidsvinding en werkelijkheidszin. Zelf zouden de politiek correcte heren en dames, die het zo graag fijn hebben in het eigen hoofd, niet willen leven onder enige vorm van de islam, maar zolang ze niet echt tot zich hoeven laten doordringen waarmee we te maken hebben, kunnen ze er ‘tolerant’ over schrijven. Totdat het kwaad ook aan hun eigen deuren klopt.

De stand-uppers, zegt Henfling, ‘oordelen genadeloos over hun geloofsgenoten’. Tegelijk willen ze ‘bruggen bouwen’. Dat is knap: met kennis van zaken ‘genadeloos’ over de islam oordelen, gelovig moslim blijven én naar mij toe een brug bouwen. Komt dat zien!