Jeugdopera naar Mozarts Toverfluit is lekker brutaal ★★★★☆

De magische panfluit is het enige rekwisiet dat nog doet denken aan Mozarts oerversie. En de woedende aria natuurlijk, gezongen door Koningin van de Nacht (coloratuursopraan Viola Cheung in zwarte blaasbandjurk). Onder begeleiding van heerlijk hoge tonen drukt ze dochter Pamina een mes in handen: zij moet haar rivaal vermoorden. Pamina (de jonge sopraan Meneka Senn) zingt ook aria’s uit de oorspronkelijke Zauberflöte (1791). Maar verder hebben de makers van de familievoorstelling De Toverfluit (7+) bijna alles verbouwd aan Mozarts meest gespeelde Singspiel. Lekker brutaal.

In het nieuwe libretto (Daniël van Klaveren) is Pamina een meisje van 9, dat ’s nachts horendol wordt van ruziënde ouders - een scheiding is op handen. Slapend belandt ze in een kosmische nachtmerrie. Ongewild wordt ze spil in de vete tussen de altijd (nep)lachende Zon en de eeuwig naar duisternis verlangende Nacht, twee personages die op haar ouders lijken. Tamino (een ontwapenend zingende Georgi Sztojanov) moet als verdwaald astronautje (uit 2533) haar verlossen van bewaker Moon, een geweldige rol van Guus van der Steen. Met een halve armstomp in een handboei ontroert hij als kruiperige prutser aan vonkende kabeltjes. Rapper en breakdancer Carl Refos heeft als relaxte Papageno een onvermoede bas in zijn keel. En Nadia Amin neemt als swingende verteller iedereen mee op ruimtereis.

De ingewikkelde verhaallijn wordt aan het eind te snel afgehecht (Pamino had in bed wakker moeten worden), maar alle performers maken er met lef een veelzijdig feestje van in een slimme regie van Paul Knieriem en een  futuristisch decor van Morgana Machado Marques. Gaaf hoe in de compositie van Genevieve Murphy hammondorgel en pop-upkoor naadloos samengaan met pop en elektronica .