Jett Rebel speelt goed, maar kan publiek niet verleiden

Het wonderkind is klaar om te stralen als megaster en alle schakelaars staan op 'groots' en 'magnifiek'. Er is een sportpaleis waar 15 duizend fans inpassen. Er is een acht man sterke megaband. Er is een catwalk die uitnodigt tot pontificaal paraderen en het aantal kledingwisselingen van de superster steekt dat van Diana Ross naar de kroon. En er is maar een halfvol Ahoy.

Bij het eerste concert van muzikale alleskunner Jett Rebel in een zaal voor de grootste jongens is de bovenste ring van het sportpaleis afgesloten, de eerste ring is halfvol en de arena is voor driekwart gevuld. Als Nederlands begaafdste poptalent van de laatste jaren opkomt (bloempotkapselpruikje, hoge blokhakken), lijkt hij dan ook meer de bedeesde Jelte Tuinstra dan die beetje gekke, onaangepaste Jett Rebel zoals Tuinstra zichzelf graag toont. De inzet is er niet minder om en in hoog tempo spelen Tuinstra en zijn strakke band langer dan drie uur nummers van Jett Rebel-albums, waarbij chronologisch wordt teruggewerkt van het net verschenen Superpop tot het debuut Venus & Mars.

Felheid verraadt speelgenot als Tuinstra een boeket presenteert, samengesteld uit de mooiste bloemen uit de tuin van de popmuziek. Tuinstra's grootste talent is dat hij zo'n beetje alles wat zich in dat popdomein heeft afgespeeld absorbeert en daar op een slimme, speelse manier nieuwe combinaties van maakt. Dat het refrein van Stop Playing with My Heart deint op de akkoorden van All You Need Is Love is geen toeval. En het pa-pa-pa-koortje aan het eind klinkt als The Beach Boys in een nieuwe context. Als liedjesschrijver heeft Tuinstra een gouden hand om popmuziek vertrouwd, maar niet clichématig te laten klinken.

Als rock-'n-rollfrontman die een zaal naar de toppen van muzikaal genot moet voorgaan, ontbeert Jett Rebels podiumpersoonlijkheid echter (nog) een natuurlijke soevereiniteit waaraan je je wilt overgeven. In het rocknummer Devious Child (witte gospeljurk, blote voeten), openbaart dat zich het sterkst. Je voelt wat Tuinstra wil, als hij gitaar en drums laat fluisteren om het publiek even apart te nemen: dit moet een verleidelijk Princepraatje worden, eentje waarmee de ster zijn publiek zo opgeilde dat we van een heupbeweging al in katzwijm vielen.

Maar Tuinstra's versiertechnieken haperen. De aansporingen, de rock-'n-rollmaniertjes, het zijn eerder voorzichtige vingeroefeningen dan brede gebaren. Voordat de flirt de eerste ring bereikt is de opwinding al gedoofd. Ahoy voelt dan iets te groot voor Jett Rebel.