Jekyll & Hyde gesmeed tot fraai bouwwerk

Edward Hyde heeft al een serie persoonlijke vijanden op gevariëerde wijze uit de weg geruimd, als hij de hand slaat aan een vrouw waar hij eigenlijk gek op is. Na de moord tilt hij haar teder op en legt haar neer op een plek waar zij snel gevonden zal worden. Als een gebroken man sluipt hij weg.

Het is een moment in de musical waar ook Robert Louis Stevenson met veel tevredenheid naar zou hebben gekeken. De schrijver van The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde (1886) wilde in zijn psychologische roman duidelijk maken dat in ieder mens zowel het kwade als het goede huist. Maar deze moordscène maakt het nog ingewikkelder en aannemelijker, namelijk dat ook in het zwarte deel van de ziel weer stukjes wit zichtbaar zijn.

Er is in die eeuw na het verschijnen van het boek behoorlijk aan het thema gewerkt. Er is wat romantiek en Engelse maatschappijkritiek aan toegevoegd, maar het gouden idee van de gespleten persoonlijkheid is in al die bewerkingen nooit aangetast.

De liedjes uit de Broadway-musical, waaronder het majestueuze This is the moment, waren al bekend voordat de musical vorig jaar april uitkwam, maar het is een prestatie van formaat dat het Koninklijk Ballet van Vlaanderen nu reeds een Nederlandse versie van de productie klaar heeft. Met Jekyll & Hyde heeft het KBvV hét musicalsucces van het seizoen in handen.

Alle onderdelen van de productie schuiven buitengewoon soepeltjes in elkaar tot een fraai bouwwerk. Het verhaal en de liedjes hebben zich al bewezen en zijn door Seth Gaaikema vertaald , zoals we dat van hem gewend zijn: puntig, met fraaie rijmvondsten, zonder tongbrekers.

Het KBvV is gelukkig niet van mening dat een moderne musical alleen recht van bestaan heeft als er een overkill aan techniek aan te pas komt. De decors zijn, op een nogal mal laboratorium na, sober en aantrekkelijk.

Maar de grootste kracht van deze Jekyll & Hyde schuilt in de spelers. Hilde Norga, die als de nachtvlinder Lucy erin slaagt om Dr. Jekyll uit zijn beschermde milieu te halen, is fel en zachtaardig tegelijk, zowel in zang als spel. Na een prima Grizabella in Cats en een uitstekende Anita in West Side Story kan nu geen enkele producent meer om haar heen als de grote rollen worden uitgedeeld.

Datzelfde geldt voor Hans Peter Janssens als Jekyll/Hyde. Zangers met een opera-achtergrond schieten nog wel eens door in het etaleren van hun zangkunst, waardoor de stem belangrijker dan tekst en muziek wordt. Janssens is een ideale musical-performer, die het evenwicht bewaart. Vooral in de nummers waarin de twee persoonlijkheden op elkaar inhakken, weet hij die transformaties bliksemsnel en griezelig goed te maken. Deze thriller-musical verdient een hele lange speellijst.

Patrick van den Hanenberg